هوش مصنوعی: زندگی من همچون خاری است و در این وضعیت تمایل دارم به مقام بالایی دست یابم. چرا باید در حالی که می‌توانم ثروتمند باشم، فقیر بمانم؟

هوش مصنوعی: می‌خواهم با اراده و پشتکار، استاد عشق شوم و از دانایی و تجربیات دیگران بهره‌مند گردم تا به یادگیری و رشد خود ادامه دهم.

هوش مصنوعی: زمانی که عشق و عزت در وجودم باشد، با عشق به سوی محبوب می‌روم. اگر زمانه بر من سخت بگیرد، چرا باید خود را کوچک و بی‌ارزش احساس کنم؟

هوش مصنوعی: از قید و بند عقل رها می‌شوم و به عشق حق می‌پردازم؛ چرا باید خودم را اسیر عقل و محدودیت‌های آن کنم؟

هوش مصنوعی: من خود را به خواب می‌زنم تا یک فرصت خوب به‌دست بیاورم، اما عقل من در این وضعیت به دام می‌افتد و من نمی‌توانم از آن فرار کنم.

هوش مصنوعی: برای دیوانگی عشق به دست می‌آورم و به یک استاد تبدیل می‌شوم، به طوری که مانند یک پادشاه باشم و بر هر امیری تسلط داشته باشم.

هوش مصنوعی: از سرزمین عقل تا به کشتزار جنون، می‌خواهم بشارت‌دهنده مگرل جنون باشم و نگران‌کننده.

هوش مصنوعی: اگر در عشق گرفتار شوم، در این حال بهتر است که به عشق وابسته شوم؛ زیرا در این حالت که اسیر عشق هستم، به معنای واقعی بزرگ و محترم می‌شوم.

هوش مصنوعی: هر چیزی که به دست آورده‌ام، ناشی از اسیری و بندگی من بوده است. بهتر است که مرید و پیرو باشم تا اینکه به مقام شیخ و پیر رسیدگی کنم.