گنجور

غزل شمارهٔ ۶۵۷

زین جهان پست بالا میروم
تا محل قدس اعلا میروم
از مکان و لامکان خواهم گذشت
تا فراز جا و بیجا میروم
میروم تا موطن اصلی خویش
از کجاها تا کجاها میروم
نقی باطل کردم و اثبات حق
از لم و لا سوی الا میروم
مرغ جان را رسته بال معرفت
تا نه پنداری که با پا میروم
این دوتائی خرقهٔ پر عار را
خرق کردم عور و یکتا میروم
رفته رفته در تنم جان شد بزرگ
تنگ شد جا سوی بیجا میروم
من نمی‌گنجم درین عالم دگر
بر من اینجا تنگ شد جا میروم
میروم تا منبع هر هستیی
جای فیض آنجاست آنجا میروم

اطلاعات

وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: کتابخانه تصوف

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

زین جهان پست بالا میروم
تا محل قدس اعلا میروم
هوش مصنوعی: از این دنیای پایین و بی‌ارزش بالا می‌روم تا به جایگاه مقدس و بلندمرتبه‌ای برسم.
از مکان و لامکان خواهم گذشت
تا فراز جا و بیجا میروم
هوش مصنوعی: من از مکان‌ها و فضای نامشخص عبور می‌کنم تا به موقعیت‌های درست و نادرست برسم.
میروم تا موطن اصلی خویش
از کجاها تا کجاها میروم
هوش مصنوعی: به سمت زادگاه خود می‌روم و سفرم از مکان‌های مختلفی شروع می‌شود و به مقاصد دوردست نیز می‌رسد.
نقی باطل کردم و اثبات حق
از لم و لا سوی الا میروم
هوش مصنوعی: من باطل را کنار گذاشتم و به اثبات حق می‌پردازم و از هیچ چیز جز او پیروی نمی‌کنم.
مرغ جان را رسته بال معرفت
تا نه پنداری که با پا میروم
هوش مصنوعی: پرنده روح من با بال‌های شناخت رها شده است، تا فکر نکنی که با پای خود حرکت می‌کنم.
این دوتائی خرقهٔ پر عار را
خرق کردم عور و یکتا میروم
هوش مصنوعی: من لباس نازک و بی‌مقدار خود را کنار گذاشتم و با دست‌پر به سوی یکتایی و حقیقت می‌روم.
رفته رفته در تنم جان شد بزرگ
تنگ شد جا سوی بیجا میروم
هوش مصنوعی: به تدریج در وجودم زندگی گسترش پیدا کرده و به نقطه‌ای رسیده‌ام که دیگر جایی در این بدن برایم باقی نمانده و در حال حرکت به سمت مکانی نامشخص هستم.
من نمی‌گنجم درین عالم دگر
بر من اینجا تنگ شد جا میروم
هوش مصنوعی: دنیا برای من دیگر جا ندارد و احساس می‌کنم که در این مکان محدود شده‌ام. به همین دلیل، تصمیم به رفتن دارم.
میروم تا منبع هر هستیی
جای فیض آنجاست آنجا میروم
هوش مصنوعی: من به جایی می‌روم که سرچشمه‌ی همه‌ی وجود و هستی است، جایی که نعمت و برکت آن‌جا موجود است.