هوش مصنوعی: من در چهره‌های زیبا نور تو را مشاهده می‌کنم و در لبات، زیبایی و شیرینی کلامت را احساس می‌کنم.

هوش مصنوعی: من در مسجد و میخانه به دنبال تو هستم و در کعبه و بتخانه نورها و نشانه‌های تو را مشاهده می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر به معبد بتان روم بروم و به تماشای بت‌ها بپردازم، وقتی با دقت نگاه کنم، در واقع چهرهٔ تو را می‌بینم.

هوش مصنوعی: هر کسی که در وجود تو و از تو نمایان شود، در عمق وجود تو هم پنهان می‌شود. من می‌بینم که این کار، خاصیت توست.

هوش مصنوعی: من از راهی که به سوی توست می‌آیم و در مسیر سفرم، نورهای زیبای تو را مشاهده می‌کنم.

هوش مصنوعی: این عید باعث شده که هم حس مرگ را تجربه کنم و هم حس زندگی ابدی را. ای منصور، خودت را تغییر بده، چون من تو را می‌بینم.

هوش مصنوعی: گاهی که در زندگی دچار سقوط و کاهشی می‌شوم، احساس می‌کنم که ارزشم پایین‌تر آمده و در نتایج خوب و بدی که تجربه می‌کنم، خود را در بازار زندگی می‌یابم.

هوش مصنوعی: هر کسی که در کاری دچار سردرگمی شده، مانند پرنده‌ای که در فضایش پرواز می‌کند، من تمام سرگشتگی‌ها و درگیری‌های او را در کار تو مشاهده می‌کنم.

هوش مصنوعی: هر جا که بروم، مانند بلبل عاشق، با دل‌آشفتگی ناله می‌زنم و در سراسر جهان، جز زیبایی و گلزار تو چیزی نمی‌بینم.

هوش مصنوعی: از درد و غم تو، حال لاله‌ها را می‌بینم که از شدت اندوه خون می‌گریند و چشم‌های نرگس که زیباست، اما در غم تو بیمار شده‌اند.

هوش مصنوعی: پروانه در اطراف شمع می‌چرخد تا زیبایی تو را ببیند و بلبل هم در باغ‌ها به دنبال تو احساس غم و بی‌تابی می‌کند.

هوش مصنوعی: من از وجود خودم آگاه نیستم و هیچ نشانه‌ای از خودم ندارم. در صحبت و گفتار، تنها زیبایی و تاثیر کلام تو را می‌بینم.