هوش مصنوعی: به سمت او نگاه می‌کنم و زیبایی‌هایش را می‌بینم، و اگر بخواهم به خودم توجه کنم، تمام وجودم را در زیبایی می‌یابم.

هوش مصنوعی: اگر دل غمگین شود، رازی را که درونم دارم می‌یابم و اگر خوشحال باشم، آن راز را به شکلی دلنواز و زیبا مشاهده می‌کنم.

هوش مصنوعی: با چشم دل به آسمان و زمین نگاه می‌کنم و کوه‌های معرفت و دریاهای راز را می‌بینم.

هوش مصنوعی: وقتی که زواید و مشکلات را از دل خود دور می‌کنم، در درونم درکی از حقیقت و دنیای پنهان پیدا می‌کنم.

هوش مصنوعی: وقتی عشق وجود ندارد، حرف زدن درباره او بی‌فایده است، زیرا مسیرهای دیگر را دشوار و طولانی می‌یابم.

هوش مصنوعی: اگر در برابر دشمن دری بسته شود، با دوستی که دارم، درهای دوستی را برای او باز می‌بینم.

هوش مصنوعی: نمی‌توانم وجودم را به طور کامل از احساسات ناخوشایند خالص کنم، چون هنگامی که غم او را می‌بینم، دلم ذوب می‌شود.

هوش مصنوعی: وفای او وفاداری شامل می‌شود و اگر در این وفاداری کم‌لطفی یا بی‌احترامی ببینم، آن را جفا می‌دانم.

هوش مصنوعی: محبت و توجه او باعث آرامش من است و غم‌های من را به شادی تبدیل می‌کند. با وجود مشکلاتی که ناشی از او هستند، اما لطف و مهربانی او همچنان برایم رضایت‌بخش و زیباست.

هوش مصنوعی: به جز وجود او، من هیچ وجود دیگری را نمی‌شناسم. به حق، تمام جهان را فقط در قالب مجاز می‌بینم.

هوش مصنوعی: اگر به جز او کسی را زنده بدانم، می‌میرم و اگر به جز او کاری برای حل مشکلات ببینم، بسوزم.

هوش مصنوعی: اگر دیگران بقا داشته باشند، من باید فنا شوم و اگر به جز او نرمند و بی‌نیاز ببینم، وجود نخواهم داشت.

هوش مصنوعی: به قلبی که تنها عشق او را در خود جای داده، نفرین می‌کنم. زیرا به جز عشق او، هیچ مجوز دیگری برای ورود به آن دل نمی‌بینم.

هوش مصنوعی: اگر هزاران سجده شکر به جا بیاورم، باز هم این مقدار کم است، ای فیض که من زیبایی صورت تو را در دوستی می‌بینم.