هوش مصنوعی: دل من به خاطر آلودگی‌ها پژمرده شده و هیچ تلاشی نکرده‌ام تا از افسردگی‌ها رهایی یابم.

هوش مصنوعی: دل من گاهی به این شخص و گاهی به آن شخص می‌افتد و به همین دلیل عمرم بیهوده و بی‌ثمر سپری می‌شود، زیرا در سادگی‌ام گرفتار شده‌ام.

هوش مصنوعی: هرچند که من تلاش کردم تا خود را از آلودگی‌ها پاک کنم و به تقوا نزدیک شوم، اما باز هم از این آلودگی‌ها دور نماندم.

هوش مصنوعی: به خاطر غم و اندوه، نتوانستم از پا بیفتم و دستم به هیچ چیزی نگرفت که مرا به جلو ببرد.

هوش مصنوعی: از این آشنایان هیچ خوبی نمی‌بینم، امیدوارم وقتی که از هم دور هستیم، زمان خوبی باشد.

هوش مصنوعی: من به نظم و ترتیب دست نمی‌یابم، نیازی به خانه و کاشانه ندارم، فقط از مشکلات و بی‌سر و سامانی رنج می‌برم.

هوش مصنوعی: ای فیض، از عقل و تدبیر دلت را رها کن و به عشق و احساسات سر و سامان بده که اینها جان را نرم و آرام می‌کنند، حتی اگر در پی آشفتگی‌ها بروی.

هوش مصنوعی: ای کسانی که در انجام بندگی خطا کرده‌اید، از شرمندگی‌ها بر خود بگذرید و به آب روید.

هوش مصنوعی: ای بندگان من، آیا جان خود را برای خدمت و بندگی به من تقدیم نکردید؟

هوش مصنوعی: در مسیر یوسف، عده‌ای به خاطر عشق و شیدایی، دست‌های خود را بریدند. ای کسی که در جستجوی او گم شده‌ای، از آن شیرینی‌های یوسف غافل مشو.

هوش مصنوعی: روز قیامت فرامی‌رسد و در آن روز، انسان‌ها در برابر استقامت خود و خدماتی که به بندگی خدا عرضه کرده‌اند، شرمنده خواهند بود.

هوش مصنوعی: آنها گفتند که برای ما مرگ خوش‌تر از زندگی‌های این‌چنینی است، مانند اینکه مرواریدی در دل دریا دمیده شده است.

هوش مصنوعی: کجای عشق و قدرت اوست؟ کجای شور و هیجان اوست؟ من از آسایش و آرامش، چیزی به دست نیاوردم.

هوش مصنوعی: برای رهایی از قید و بندهای خود، باید از خودت خارج شوی و در بیابان وسیع شوریدگی‌ها قدم بگذاری.

هوش مصنوعی: ای کسی که در دل خود غم عشق را حمل می‌کنی، امیدوارم که آشفتگی‌هایت کم و ارزان شوند.

هوش مصنوعی: ای پروردگار، کجا رفتند روزهای شاد جوانی؟ چه عالم زیبایی بود آن دوران کودکی!

هوش مصنوعی: ای نعمت، برخیز و خاکی به سر بریز، در سوگ آن آسودگی‌ها و راحتی‌ها.