هوش مصنوعی: تو آرام و با تجربه‌ای، در حالی که من ناپخته و بی‌قرار هستم.

هوش مصنوعی: اگر سوالی در ذهنت به وجود بیاید، درباره‌ی دل دردناک و فداکاری‌های عاشقانه‌ام خواهد بود.

هوش مصنوعی: در زندگی، روزهای شاد و خوشی برای من وجود دارد، اما شب‌ها پر از غم و اندوه است.

هوش مصنوعی: سقوط فردی که آداب و حقوق دیگران را رعایت نمی‌کند، در عذاب و مشکلات است.

هوش مصنوعی: من تمام وجودم را به عشق تو گره زده‌ام و به یاد روزهای خوشبختی و نجاتم هستم.

هوش مصنوعی: من با عزت و بزرگی خود را به یاد می‌آورم و ناله‌ام را سر می‌دهم تا دوست، غم‌ها و غصه‌هایم را تسکین دهد.

هوش مصنوعی: در حالت ناتوانی و فقر، خودم را با بندگی و گریه به خدا نزدیک می‌کنم.

هوش مصنوعی: شاید در درون او، احساساتی مانند غم و اندوه به‌قدری عمیق باشد که همچون آتش‌فشان، به شدت فوران کند و او را وادار به زاری کند.

هوش مصنوعی: در دل من چه شده است که به خوشبختی و محبت او ناله می‌کنم و دچار شرمساری هستم؟

هوش مصنوعی: اینجا صحبت از ادعای دوستی و بیان شکایت‌هاست، در حالی که واقعیت‌ها سخت و ناامیدکننده هستند.

هوش مصنوعی: ای دل، از چه کسی این‌قدر نگران و پریشان هستی؟ چرا این‌قدر در اندوه و غم به سر می‌بری؟

هوش مصنوعی: کمکی برای فیض وجود ندارد جز تو، پس به حق، یاری‌اش کن.