هوش مصنوعی: من امروز در او می‌کوشم، شاید که برطرف شود، اگر تو صبر زاهد را داری، تا فردا منتظر بمان.

هوش مصنوعی: با شمع زیبایی او مثل پروانه به آن نزدیک می‌شوم و می‌خواهم خود را بسوزانم تا در زیبایی‌اش گم شوم و به او وصل شوم.

هوش مصنوعی: در نهایت، اگر از دل حسرتم ببارد و اشک‌هایم جمع شوند، به تدریج این اشک‌ها به دریا تبدیل خواهند شد و من را به سمت دوست خواهم برد.

هوش مصنوعی: اگر نور محبت چهره‌ات بر زمین بتابد، آن‌گاه از آسمان عرش بالا می‌رود و در آنجا قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: اگر موهای پرپشت و زیبایت را همانند خورشید از روی خود کنار بزنی، نور و زیبایی چهره‌ات به قدری درخشان خواهد بود که همه عالم را تحت تأثیر خود قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: اگر نسیم دل‌انگیزی از زلف‌های سیاه تو بوزد، عاشقان را یک‌باره آشفته و دیوانه می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر به میدان بروی و همچون بازیکن چوگان بازی کنی، در همان لحظه صدها هزار گوی از هر سو نمایان خواهد شد.

هوش مصنوعی: وقتی که تیغ خشم را از غلاف محبت بیرون بکشی، در میان عاشقان هیاهو و شلوغی به پا می‌شود.

هوش مصنوعی: چشم جذاب تو اگر نگاهی به باغ نرگس بیندازد، چشم نرگس هم به برکت آن نگاه، بینا می‌شود.

هوش مصنوعی: در وجود او کسی نمی‌تواند تردیدی داشته باشد، زیرا آن دهانی که از آن سخن گفته می‌شود، در حقیقت وجود دارد و اگر به کلامی بگشاید، حقیقت خودش را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: ای نصیحتم، درباره عیب من در دل بی‌خبر دیگران صحبت نکن. هر کسی که عشق ورزد، به ناچار آگاه و دانا می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی جانت را بدهی، در دنیای عشق او به فیض و برکت می‌رسی. آری، افراد با دل و احساس در این حس و حال غوطه‌ور می‌شوند.