هوش مصنوعی: انسان‌های باجان و خوش‌دل، به دلیل شناخت و آگاهی‌شان، به سوی روشنایی و زندگی می‌روند. اما کسانی که ناآگاه و بی‌روح هستند، حتی از گور هم به سوی تاریکی و مرگ می‌روند.

هوش مصنوعی: کسی که به دنبال زندگی ابدی و جاویدان است، به سوی خداوند حرکت می‌کند، در حالی که آنهایی که به دنبال زوال و فنا هستند، به سوی نابودی و ویرانی می‌روند.

هوش مصنوعی: هرکس که در این دنیا به نشانه‌ها و آثار آخرت نگاهی بیفکند، می‌تواند در مسیر خود از جلو و عقب نور امید و روشنایی را ببیند.

هوش مصنوعی: کسی که در دنیای دیگر ناآگاه و کور است، وقتی به این دنیا می‌آید، پس از خروج از این دنیا نیز همچنان ناتوان و نادان خواهد بود.

هوش مصنوعی: هر کسی که با تقوا باشد و لباس علم و دانش بر سر دارد، در چشم دیگران محترم و بزرگوار است. اما کسی که به گناه روی می‌آورد و خود را به آن می‌آلاید، ناقص و ناتوان در مسیر زندگی‌اش پیش می‌رود.

هوش مصنوعی: هر کسی که با کینه و حسد، آتش خشم خود را مشتعل کند، به سمت تنوری می‌رود که آتش آن به خود او برمی‌گردد.

هوش مصنوعی: هر کس با اراده و انتخاب خود به سوی بهشت می‌رود، اما کسی که به زور و اجبار به جایی می‌رود، در قعر جهنم جا می‌گیرد.

هوش مصنوعی: هر کسی که به بخشش و سخاوت گرایش پیدا کند، به مانند ماری دچار درد و رنج می‌شود، و کسی که در دام حرص و طمع بیفتد، مانند یک مور که خوار و ذلیل است، از زندگی سرخورده می‌شود.

هوش مصنوعی: در اینجا به کنایه به کسی اشاره شده است که در غفلت و سرگرمی‌های خود غرق شده و به دنبال شادی و لذت می‌گردد، در حالی که متوجه غم و اندوهی که در زندگی‌اش وجود دارد نیست. او به‌جای توجه به مشکلات، تلاش می‌کند از خوشی‌ها و خوش‌گذرانی‌ها بهره‌مند شود.