هوش مصنوعی: کسانی که به دنبال شناخت حقیقت و دنیای روح‌ها هستند، باید با شهامت از آلودگی‌ها و وابستگی‌های دنیوی خود فاصله بگیرند و خود را از آن‌ها پاک کنند.

هوش مصنوعی: در بالای آسمان‌ها، باغ‌های بهشتی وجود دارد که گل‌ها از عالم غیب و از ذات خود رشد می‌کنند و به شکوفایی می‌رسند.

هوش مصنوعی: این گروه مانند نور، زندگی و وجود هستند و وقتی با کسی هم‌نشین می‌شوند، مانند جان در بدن او به شمار می‌روند.

هوش مصنوعی: افرادی که توانایی فکری و عقلانی خود را محدود کرده‌اند، هرگز نمی‌توانند از زیبایی‌ها و معنویات عالم روحانی بهره‌مند شوند.

هوش مصنوعی: آواز و صداهای جسمانی نمی‌تواند به روح و باطن انسان آسیب برساند و دل را از زیبایی‌های دنیای مادی پاک نکند.

هوش مصنوعی: این گروه مرده‌اند و در تاریکی جهل به سر می‌برند، بر نادانی‌شان چه بسا روح‌ها تاریک شوند.

هوش مصنوعی: برخی افراد نه به سمت خوبی‌ها می‌روند و نه به سمت بدی‌ها، بلکه در میانه‌ی این دو قرار دارند. نه به‌طور کامل از چیزی طرفداری می‌کنند و نه به‌طور کامل آن را رد می‌کنند. آنها در این دوگانگی، نه پشتی دارند و نه رویکرد خاصی.

هوش مصنوعی: سرنوشت مانند چوبی است که به سمت بالا پرتاب می‌شود و گاهی افراد در میان آشفتگی و بی نظمی به زمین می‌افتند، مانند توپ که به این سو و آن سو می‌غلتد.

هوش مصنوعی: نمی‌توانند بروند و نگران رسیدن به مقصود هستند. نیمی از دلشان شاد است که از راه به کوی معشوق می‌رسند.

هوش مصنوعی: عزم و اراده‌ای که در دو نقطه متوقف می‌شود برای زنان است، ولی مردان خدا از چنین نعمتی بهره‌مند نمی‌شوند و به چنین مسیری نمی‌روند.