هوش مصنوعی: این دل سردرگم، در پی یافتن خود است. آیا تا به حال به فکر جستجوی مسیر درست و الهی افتاده است؟ زمان می‌گذرد و باید جهت درست را پیدا کند.

هوش مصنوعی: اگر لطف خدا نباشد، چگونه بندگان می‌توانند راه را ببینند؟ و چه کسی به جز لطف او، گمراهان را جستجو می‌کند؟

هوش مصنوعی: کیست که با انجام دادن کارهای نیک بتواند گناه را جبران کند؟ هیچ‌کس جز او نمی‌تواند عطر خوش را به خون آهو ببخشد.

هوش مصنوعی: ثروتمندان به محبت او نیاز دارند و پادشاهان هم گدایان درِ او هستند. غیر از او، کسی اهل نیازمندان را نوازش نمی‌کند.

هوش مصنوعی: خشم او همچون طوفانی، دل من را پر از غبار کرده است و نمی‌دانم که ابر رحمت او چه زمانی دل مرا پاک خواهد کرد.

هوش مصنوعی: دوست در دل جایی می‌سازد، اگر که از مزاحمت‌های دیگر دور شوی، اما هر انسانی نمی‌تواند این رفت و آمد را انجام دهد.

هوش مصنوعی: هر کسی که روزی به زمین سپرده شود، دیگر آرزوی نشستن در بهشت را نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: هر کسی که عشق را احساس کند و بویی از آن را در وجودش ببیند، نفس‌های عطرآگین و خوشایند فرشتگان را با لبخند حورهای بهشتی تجربه می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی که فیض عاشق شد، از لذت‌هایی که در آخرت انتظارش را می‌کشید نیز عبور کرد. او با کسی که تنها به خاطر دنیاداری مشغول گفت‌وگو بود، هرگز هم‌صحبت نمی‌شود.

هوش مصنوعی: در دل دنیا، عشق چگونه می‌تواند آرامش پیدا کند؟ پرنده‌ای که در باغ جان زندگی می‌کند، چگونه می‌تواند با خاری که آنجا وجود دارد، کنار بیاید؟