هوش مصنوعی: وقتی چشم‌های زیبا و دلربای تو ناز می‌کنند، نیازی به صحبت نیست؛ لب و دهان تو خود به تنهایی زیبایی‌ات را توصیف می‌کنند.

هوش مصنوعی: زیبایی چهره‌ات آنقدر معنایی عمیق دارد که خود زیبایی‌ات را تحت‌الشعاع قرار داده است.

هوش مصنوعی: با وجود این‌همه زیبایی و عشق‌ورزی، چگونه می‌توان چشم را بست؟ زاهدی که نمی‌تواند ببیند، بی‌مورد به جنگ و نزاع مشغول است.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توان دل را از زیبایی و جذابیت چهره و موهای دلبرانی که آفرینشگر زیبایی‌اند، جدا کرد؟

هوش مصنوعی: اگر از زیبایی‌های خود آگاه بودی، دیگر به دنبال جلب توجه و فریب دیگران نمی‌رفتی. این رفتار تو نیست، بلکه یکی دیگر است که در تلاش برای جلب نظر و علاقه است.

هوش مصنوعی: هر کس که از کنار دل تو رد شود، روح او را تحت تأثیر قرار می‌دهد؛ و کسی که بر دل تو گذر کند، خاطره‌ای از کوه‌ها را در ذهنش زنده می‌کند.

هوش مصنوعی: هر نَفسی که تو ظلمی می‌کنی، بر جان خودت اثر می‌گذارد. اگر دشمنی هم در حال خوشی و در زمان خوشی دست به کار شود، بر تو تأثیری نخواهد داشت.