هوش مصنوعی: من حق را نمی‌گویم به خاطر علم عمومی، بلکه علم خام از من تقاضا می‌کند که آرام بگیرم.

هوش مصنوعی: اگر یک فرد عادی از من سوالی بکند و بخواهد که من او را متوجه کنم، من نیز به همان روش عادی پاسخ می‌دهم. در اینجا می‌گویم که دلیل و انگیزه‌ای که داریم، به نوعی نشان‌دهنده‌ی ناتمام بودن دانش من است.

هوش مصنوعی: زمانی که برهانی در برابر من نمایان می‌شود، از دید من به عنوان روشنگر و دلیل است. من حق را به او می‌گویم و تمام علم و دانش، این درخواست را از من دارد.

هوش مصنوعی: زمانی که بحث و جدل شروع می‌شود، من نیز از این عمل دفاع نخواهم کرد و در گفتار علمی، این موضوع را مطرح می‌کنم.

هوش مصنوعی: من تا زمانی که نور یقین را نداشته باشم، نمی‌توانم در مسیر علم قدم بگذارم. این حقیقت را از خود دور نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: هیچ چیز نمی‌گویم و فقط بر اساس حدس و گمان صحبت نخواهم کرد، زیرا شخصی که مقام علمی دارد، از من می‌خواهد تا دقت بیشتری داشته باشم.

هوش مصنوعی: هر زمانی که نفس می‌کشم و زنده‌ام، از مسیر خود منحرف نمی‌شوم؛ زیرا زمانی که به بهشت برسم، مقام علم و معرفت را می‌خواهم.

هوش مصنوعی: نمی‌گذارم که در سر هر در از کسی چیزی بخواهم؛ شاید بتوانم از برکات عمومی علم بهره‌مند شوم و این خواسته‌ام است.

هوش مصنوعی: کسب علم و دانش نیازمند تواضع و سادگی است، و از آنجایی که این ویژگی‌ها در افراد ساده بیشتر مشاهده می‌شود، همه دانش به نوعی از آن‌ها نشأت می‌گیرد.