هوش مصنوعی: در امور دینی، انسان‌های با عقل و درک، خواستار معرفت و بصیرت‌اند، در حالی که در مسائل دنیوی، هر فرد به طور مستقل و جداگانه دنبال منافع خود و خواسته‌هایش است.

هوش مصنوعی: تقوا مسیر سفر من است، دانش همچون چشمی و زهد پای من است. این راه، شاهراهی به سوی مصطفی (ص) است و عقل من این خواسته را دارد.

هوش مصنوعی: دنیا را نمی‌خواهم مگر اینکه تنم را در اختیار داشته باشم. من از عقل و درک خود در سفر زندگی این خواسته را دارم.

هوش مصنوعی: من هیچ سخنی نخواهم گفت و فقط آه می‌کشم؛ رازهایی دارم که باید پنهان نگه‌دارم. عقل از من می‌خواهد که این خواسته را برآورده کنم.

هوش مصنوعی: من به انواع مختلف سازش و مدارا می‌پردازم تا بتوانم در دل کسی جای بگزینم و دشمنی را کنار بگذارم. عقل هم این خواسته را از من می‌خواهد.

هوش مصنوعی: در جستجوی حقیقت دین هستم و راهنمایی‌های آن را محترم می‌شمرم. برای خودم قاضی و داور هستم و عقل من از من می‌خواهد که به این موضوع توجه کنم.

هوش مصنوعی: من با اهل علم صحبت می‌کنم و از آنها چیزهای جدید می‌آموزم، اما با افراد نادان فقط به گفتگوهای سطحی و رفتارهای شان می‌پردازم. عقل از من می‌خواهد که به دنبال علم و دانش باشم.

هوش مصنوعی: هر مسیری که به خدا ختم شود درست است، اما عقل من به من می‌گوید که این راهی که انتخاب کرده‌ام، مناسب نیست.

هوش مصنوعی: پس از بهره‌مندی از علم و خرد، باید از خواسته‌های نفسانی و جهل خود دست بکشی و با دقت و هوشیاری از عقل خود پیروی کنی.