هوش مصنوعی: خوشحالم از روزی که مرا از دست عقل و تفکر آزاد کردند و به آرامش عشق راهنمایی‌ام کردند.

هوش مصنوعی: دوستان مان در خرابات (محل شادی و عیش) مرا با روحی که در خود دارند، به خوبی راهنمایی کردند و برکات و نعمت‌هایی را به من عطا کردند.

هوش مصنوعی: عشق مرا از خودم جدا کرد و در جایی دیگر قرار داد. گناه‌هایم را گرفتند و به جای آن، نیکی‌ها را به من بخشیدند.

هوش مصنوعی: هر حالت خوشی از خوشی دیگر بهتر است، و زمان‌های خوب آنجا هستند که نشانه‌های خوشی به من نشان داده شده‌اند.

هوش مصنوعی: عشق ظاهری و حیرت‌انگیزی در دل غمگین من جوانه زد، به گونه‌ای که مرگ را از من دور کرد و به جای آن زندگی جدیدی به من بخشید.

هوش مصنوعی: هر چه که به دیگران دادم، در عوض چیزهای بهتری دریافت کردم. وقتی از ویژگی‌های دنیوی عبور کردم، جلوه‌ای از وجود خود را به من نشان دادند.

هوش مصنوعی: من تمام وجودم را به عشق او تقدیم کردم و او نیز به من هدایایی از ویژگی‌ها و صفاتش عطا کرد.

هوش مصنوعی: بار سنگینی از فکر و اندیشه‌ای که بر دل من نشسته بود، وقتی که از غم و ناراحتی رها شدم، باعث آزادی و نجاتم شد.

هوش مصنوعی: من از لب آن نوشیدم که پایین خط آب حیات قرار دارد و در مسیر چشمهٔ خضر، از تاریکی‌ها به من راهنمایی کردند.

هوش مصنوعی: عشقم به من برکت و خوشبختی بخشید و باعث شد که در این مسیر به ثبات و آرامش برسم. سپاسگزارم که این احساس شیرین را نصیبم کردند.

هوش مصنوعی: هر کجا که به موفقیتی رسیدم، دلیل آن بیداری در شب بوده است و لذت زندگی‌ام را از برکات تنهایی و انس با خود دریافت کرده‌ام.

هوش مصنوعی: من ظرف فقر را در دست دارم و به شدت محتاج و ناتوان هستم. وقتی دیگران فقیر بودن مرا دیدند، برایم صدقه و کمک کردند.

هوش مصنوعی: به منجمد کردن ویژگی‌های خود به ویژگی‌های معشوق بپرداز، زیرا این جایگاه‌ها و مراحل، نتیجه‌ی تغییر صفات من است.

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به تجربه‌ای اشاره می‌کند که در وقت سحر از ناراحتی و غم رهایی یافته است. او از کسی که به او کمک کرده و از غصه‌اش نجاتش داده، قدردانی می‌کند. این لحظه تغییر و آرامش برای او دلیل امیدواری و شادی است.