هوش مصنوعی: شب گذشته، آن معشوق دلرحم بر بالینم آمد و با شادی و خنده‌اش، دل غمگینم را گشود.

هوش مصنوعی: بیدار شو و از جایت بلند شو، فرصت‌های صبحگاهی را غنیمت بشمار. ملک از آسمان‌ها به زمین فرود آمده است.

هوش مصنوعی: بو و عطر خداوند که در سراسر جهان پنهان است، به روح بی‌نوا و دل خسته آرامش و حیات می‌بخشد.

هوش مصنوعی: نسیمی از بهشت به وزش درآمد و عطر گل‌ها و گیاهان در فضا پراکنده شد.

هوش مصنوعی: در جمعی از زنان زیبا که نه موجودات غیبی هستند و نه انسان‌ها، زمان ازدواج و آماده‌سازی قرارداد عروسی فرارسیده است.

هوش مصنوعی: از جا برخیز و پرده‌های رازها را کنار بزن، چون آهوی مشکی از دشت پاکی آمده است.

هوش مصنوعی: از چشمه تسنیم جامی بیاور که حوری آن را در دست دارد؛ زیرا این شادی حقیقی است که دل تو از راز دین آگاه شده است.

هوش مصنوعی: به چه مدت از اندوه، ناله و فریاد برمی‌داری و به دنبال شادی هستی؟ امیدوار باش که آنچه را می‌خواستی به دست آوردی و اکنون زمان شادی فرارسیده است.

هوش مصنوعی: از راه فقر می‌طلب آنچه که برای تو ضروری است. کمک‌ها و نذری‌ها از هر جا برای نیازمندان و مسکینان می‌رسد.

هوش مصنوعی: ای کسی که غمگین هستی و به دنبال شراب هستی، خوش خبر باش! زیرا از میخانهٔ معرفت، نوشیدنی‌ای رنگین و شاداب به ما رسیده است.

هوش مصنوعی: به زیبایی کلمات توجه کن و در آنچه می‌گویی، معانی عمیق و گرانبهایی را مشاهده کن که همچون جواهرات در دریا شناورند.

هوش مصنوعی: این غزل پاسخ شاعرانه‌ای به بیداری و روز نویدبخش است. اشاره به لحظه‌ای دارد که صبحگاهی زیبا و نوید دهنده به زندگی فرد بازمی‌گردد و به او الهام می‌دهد که باید از فرصت‌های زندگی استفاده کند. اینجا سحر به عنوان نماد شروعی تازه و انرژی مثبت مطرح شده است.