هوش مصنوعی: من خود را گم کرده‌ام؛ زمانی که رخسار او به من نشان داده شد، تمام وجودم نابود شد و پیش از آن نیز به نوعی در نابودی به سر می‌بردم.

هوش مصنوعی: هم تو در مسیر هستی و هم خود راه‌رو، پس با آرامش مسیر خود را طی کن. به حقیقت می‌رسد که کسی به مقصد می‌رسد که از دغدغه‌های درونش رها شده باشد.

هوش مصنوعی: کسی که عمرش را در راه اطاعت خدا سپری کرده و وقت خود را به خوبی گذرانده باشد، نهایت خوشبختی را خواهد داشت؛ حتی اگر بدن او به خاطر تلاش در این مسیر خسته شود.

هوش مصنوعی: زاهد با انکار عشق، کار مرا دشوار کرد، اما عشق من آنقدر قوی بود که گره‌هایی که برایم ایجاد کرده بود، با دست خودم باز شد.

هوش مصنوعی: وقتی عشق به دور و اطراف ما آمد، خودم را به جایی رساندم که از آن لطف و محبت، حالتی شگفت‌انگیز و سرمستی بر ما افزوده شد.

هوش مصنوعی: عشق را می‌ستایم که به واسطه‌اش هر چیز ناپاکی پاک شده است. کسانی که به سوی ما می‌آیند، در واقع از گناهان خود پاک شده‌اند.

هوش مصنوعی: عشق باعث می‌شود که قلب انسان پاک و تمیز شود، و شرک و نقایص از آن زدوده می‌شود. به لطف عشق، قلب من از هر عیب و ناخرسندی خالی شده است.

هوش مصنوعی: زندگی واقعی در این است که انسان در راه خدا قدم بردارد و عمر خوشبخت و پربار، عمری است که در خدمت و راهیابی به خدا سپری شود.

هوش مصنوعی: در اینجا، شخصی فیضی را مشاهده می‌کند که به سرعت در حال رفتن است. او از فیض می‌پرسد که به کجا می‌رود و فیض در پاسخ می‌گوید که از نور خداوند به دور شده اما از حفاظت و امنیت الهی برخوردار است. این سخن نشان‌دهنده اطمینان او از وجود روشنایی و هدایت الهی است.

هوش مصنوعی: این سخن‌ها سال‌ها در خفا و در پرده بود و هنگامی که کسانی غیر از خودمان از آن باخبر نشدند و فاش نشد، مورد گفتگو قرار نگرفت.