هوش مصنوعی: دل من به خاطر فکر کردن به دنیاست سرد و بی‌حاله، چرا که با یادآوری معاد و آخرت، همه آرزوهایم کم‌رنگ و بی‌مفهوم شده‌اند.

هوش مصنوعی: وقتی به اسرار و حقیقت‌های زندگی پس از مرگ پی بردم، تمام دل را دنیا و تمام زرق و برق‌هایش سرد و بی‌روح به نظر آمد.

هوش مصنوعی: هر بار که دل من با دیدن زیبایی‌های دنیا شاد می‌شود، به یاد می‌آورم که در نهایت، دل از این تماشا سرد و بی‌روح خواهد شد.

هوش مصنوعی: دیدن باغ و دشت باعث شد که حال و هوای من تغییر کند و به یادم آمد که چگونه مرگم شبیه به آن باغ و دشت دل‌انگیز است و حالا این زیبایی‌ها برایم سرد و بی‌روح شده‌اند.

هوش مصنوعی: دنیا مکان آرامش نیست برای کسی که دلش هوشیار باشد؛ چراکه در زندگی، لذت‌های دنیوی زودگذر و سرد می‌شوند.

هوش مصنوعی: در دل کسانی که به دنیا وابسته هستند، لذت‌های دنیوی وجود دارد، اما در نظر اهل معرفت، لذت‌های آخرت از لذت‌های دنیا سردتر و کم‌ارزش‌تر به نظر می‌آید.

هوش مصنوعی: هر کسی که اربابان دنیا را ببیند، به مانند سگ‌های جهنم هستند، و در نتیجه، حیثیت و مقام واقعی را از دست می‌دهد و از دنیا و آنچه در آن است، بی‌میل و سرد می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی عشق و زیبایی مانند آتش در دل‌ها شعله‌ور می‌شود، سرمای مرگ بر وجود انسان حاکم شده و باعث می‌شود که احساسات و شوق‌ها از بین بروند و دل‌ها سرد شوند.

هوش مصنوعی: اگر تو دل خود را از دنیا جدا کنی، در غیر این صورت دنیا خود به خود دل را از تو می‌گیرد. به همین دلیل، دل اهل خرد از دنیا سرد و بی‌مهر می‌شود.

هوش مصنوعی: هرکس در زمان مرگ، احساس سردی و بی‌حوصلگی می‌کند و این نشان‌دهنده تأثیرات زندگی بر دل است. همچنین، در زندگی نیز، انسان‌ها به مرور زمان تحت تأثیر افکار و احساسات مختلف قرار می‌گیرند و دلشان از این احوالات بی‌رمق می‌شود.