هوش مصنوعی: با دوست هرگز رازی را درمیان نگذار، حتی اگر به او اعتماد داری؛ زیرا ممکن است که کسی در بیرون، به دشمنی کمین کرده باشد.

هوش مصنوعی: وقتی که دوست با تو است و همراهت، به او نمی‌توان به‌راحتی اعتماد کرد؛ او از اسرارت آگاه است و مثل دل است که همیشه در کنارت قرار دارد.

هوش مصنوعی: وقتی که از رازها صحبت می‌کنم، احساسات و افکار دل را پنهان می‌کنم. تا زمانی که در حال دم زدن هستم، کسی از آنچه در دل دارم آگاه نمی‌شود، زیرا این موضوع در درونم مخفی مانده است.

هوش مصنوعی: این بیت به این معنی است که رازی که پیامبر از حقیقت دریافت می‌کند، تنها در دست روح او محفوظ است و هیچ‌کس حتی اگر قابل اعتماد باشد، نمی‌تواند به آن دسترسی پیدا کند.

هوش مصنوعی: اگر او از زیبایی و خوبی‌اش چیزی به دلم بگوید، آن را در دل نگه می‌دارم تا زمانی که او در پرده و پوشش باقی بماند.

هوش مصنوعی: یک لحظه بر من آمد و تمام اندوه‌هایم را برطرف کرد. وقتی به او گفتم که همین یک لحظه کافی است، به من پاسخ داد که همین لحظه، همه چیز است.

هوش مصنوعی: گفتم چه کنم که دل غم ندارد، او گفت که دل من غم دارد، پس بگذار غمگین باشد.

هوش مصنوعی: وقتی دید که من بیدار و آگاه هستم، از کنارم رفت. او می‌گفت که اگر عاشق چنین باشد، معشوق نیز باید چنین باشد.

هوش مصنوعی: کسی که سخنانی شیرین و دلنشین دارد، حتی اگر آن سخنان تلخ هم باشند، تاثیری عمیق در جهان می‌گذارد. همان‌طور که لب شیرین می‌تواند خوشبو و دلپذیر باشد، کلام او هم حتی اگر تلخ باشد، جذاب و خوشایند است.

هوش مصنوعی: به دور سر او چرخیدم و او گفت: "صبر کن، از دستم نرو." زمانی که کسی عاشق شود، مانند نگینی روی انگشت معشوقش زیبا و ارزشمند است.

هوش مصنوعی: می‌گویند به دشت برو، شاید دل تو با این کار گشوده شود، اما باید بدانید که دل بیابان هرگز باز نمی‌شود اگر دل تو مانند حزین باشد.

هوش مصنوعی: می‌گویند که تا کی می‌خواهی از این و آن صحبت کنی، چون صحبت‌های تو در مورد چیزی است که در آن وجود دارد و در این نیز هست.

هوش مصنوعی: گاهی به یک سو می‌نگرم و گاهی به سوی دیگر، زیرا جلوه‌های زیبایی او به این‌سو و آن‌سو می‌تابد.

هوش مصنوعی: ماه، با زیبایی‌اش در دل من تیر می‌زند و من مشتری زیبایی او هستم، چون که هیچ کس مانند او وجود ندارد.

هوش مصنوعی: هر کس که به عشق و توجه او دچار نباشد، حالتی از سرگشتگی و التهاب را تجربه می‌کند. اگر عشق او در دل انسان نتواند جایی پیدا کند، مانند آبی است که در آتش می‌سوزد و فقط خاکی از خود به جا می‌گذارد.