هوش مصنوعی: عطای تو در مقایسه با من کم است، ای بخشنده، هر هدیه‌ای که به من داده‌ای ناچیز است.

هوش مصنوعی: درباره کمبود اشتباهات من و پوشش‌دهی‌های تو، و درباره کم بودن بدی‌ها و صبر من، ای بخشنده، بیشتر بر من عطا کن.

هوش مصنوعی: من به خاطر وفایم، گناهانم را بخشیده‌ام و نقص‌هایم را پنهان کرده‌ام. ای کسی که به من عطا می‌کنی، پس از من بگذر.

هوش مصنوعی: ببخشید و لطفی که انجام داده‌اید، نشان از بزرگی و بخشش شماست. من از این کرم و نیکی‌های شما بهره‌مند شوم یا به من اضافه شود.

هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی احساساتی را توصیف می‌کند که از تجربیات عرفانی و ایمانی ناشی می‌شوند. فرد به طعم معنوی و شادی‌ای اشاره می‌کند که از بخشش و احسان به دیگران به دست آمده است و در نهایت از قدرت و نعمت‌هایی که دریافت کرده، سخن می‌گوید. این احساسات با عمیق‌ترین لذت‌های زندگی پیوند خورده و نشان‌دهندهٔ ارتباط عمیق انسان با خدا و دیگران است.

هوش مصنوعی: خداوندی که مرا خلق کرده و با نعمت‌هایش پرورش داده، نمی‌گذارم که در غم و اندوه من بماند، پس یا به من عطا کن یا بر نعمت‌هایم بیفزا.

هوش مصنوعی: اگر فیض و برکت را به خاطر شوق بی‌حد و عشق جاودانه‌ات به من بخشیده‌ای، پس عطایای تو بر من چقدر زیاد است.