هوش مصنوعی: اگر شور عشق دل را به کار بیندازد، بلبل نیز معنی عشق را به گلزار می‌آورد.

هوش مصنوعی: آتشی در درون من شعله‌ور است که به خودم آسیب می‌زند. من، به عنوان جزئی از این هستی، صدای مطلوب و زیبایی را از وجود معشوق به ارمغان می‌آورم.

هوش مصنوعی: نور چهره دوست در تمام عالم گسترده شده است. حالا می‌پرسند موسی کجاست؟ پیری و خاتم (نشانه‌ها و هدایت) پدیدار می‌شود تا بتواند تابش این دیدار را تحمل کند.

هوش مصنوعی: هر کسی که زیبایی و جمال دوست را انکار کند، در واقع قدری از شراب عشق او را با آرامش در وجودش حس کرده است.

هوش مصنوعی: در دل این حالت مستی، از برانگیختن شور و هیجان می‌ترسم، زیرا در این صورت ممکن است غیرت او به قدری زیاد شود که مانند منصور، به یاد ماضی، دوباره مرا به میخ دار بیاویزد.

هوش مصنوعی: در حالت سرمستی و شادی، تلاش می‌کنم تا هیچ گونه خشکی و سردی در باغ حقیقت، وجود نداشته باشد و خاری از انکار و نادیده گرفتن به آنجا نرسد.

هوش مصنوعی: عشق اگر در دل زاهدان جایی پیدا کند، می‌تواند از دردها و زخم‌های عمیق، زیبایی و طراوتی همانند یک باغ پرگل ایجاد کند.

هوش مصنوعی: عشق باید به این دل‌گرفتگان انرژی ببخشد و در وجودشان شوری به وجود آورد، به گونه‌ای که از درونشان صدای ناله و گریه برآمده و احساسات عمیق آن‌ها را بیدار کند.

هوش مصنوعی: من در دل خود دانه‌ای از غم کاشتم، تا شاید روزی بعد از مدتی، خوشی و شادابی به بار آورد.

هوش مصنوعی: هر کسی که بخواهد دیگران را از غم خود آگاه کند، باید بداند که این احساس تلخ را نمی‌توان به بازار عرضه کرد و کسی نمی‌تواند آن را بفروشد.

هوش مصنوعی: اگر کسی منکر عشق و زیبایی خاصی باشد، با دیدن چهره تابناک و دلربای او، به تدریج و به آرامی به حقیقت عشق اعتراف خواهد کرد.

هوش مصنوعی: زمانی صبر کن و در سکوت بمان تا بتوانی از کلام یار شیرین و دلپذیر خود بهره‌مند شوی.