هوش مصنوعی: به یاد آن شخص می‌افتم که با سخنانش در دل عاشق تأثیر می‌گذاشت و نصیحت‌هایی می‌کرد که مرا به راه راست هدایت می‌نمود.

هوش مصنوعی: به یاد آن شخص می‌افتم که دلش پر از دانش بود و از آن دل آگاه، علم و خرد به دست می‌آورد.

هوش مصنوعی: مجبور شده‌ام که تحت تأثیر معشوقی قرار بگیرم که گاهی اوقات با عشق و گاهی دیگر با بی‌میلی، دل مرا به هم می‌زند.

هوش مصنوعی: ناگهان بر سر مملکت دین و دلم حمله‌ای آورده شد، آن کسی که دل خسته‌ام را می‌خواست و به دنبالم بود.

هوش مصنوعی: امروز چیزی از دستم رفت که هم قلبم و هم دینم را شامل می‌شد. زیرا دل من درگیر فکر کردن به آینده بود.

هوش مصنوعی: بیا و ببین که من چگونه از دین دست کشیده‌ام، ای ملا! آن کسی که وقتی ورق‌های کتاب دینم را می‌گشوده، حالا به کفر روی آورده است.

هوش مصنوعی: بیا و با خنده‌ای صریح به گریه‌ام نگاه کن، زیرا من از پشت پرده نظاره‌گر تو بودم.

هوش مصنوعی: از هر طرف راه فرار را بسته می‌دید، اما دلش در زمانی که هوس زلف چلیپا به سرش می‌زد، مجبور بود.

هوش مصنوعی: من دیگر هیچ راهی برای رهایی از این دام ندارم. امیدوارم که آنجا که هستی، خوشبخت و راحت باشی، چون از دور به من نگاه می‌کردی.

هوش مصنوعی: دل بیچاره که در این مشکل گرفتار شده، هر روز و شب در فکر این است که چه زمانی از این وضعیت نجات می‌یابد.

هوش مصنوعی: در نهایت، کسی که با ترس به دریا نگاه می‌کرد، به گرداب مشکلات و بلاها دچار شد.

هوش مصنوعی: او به پرستش بت‌ها رو آورد و به آیین برهمن درآمد و زنار (نوار مذهبی) بست، در حالی که آن فیضی که او را به درک دین و آیین واقعی می‌رساند، از دست رفت.