هوش مصنوعی: عشق تو به قدری مرا درگیر خودش کرد که دیگر از دست استاد و سختی‌های زندگی آزاد شدم.

هوش مصنوعی: آب حیات و زندگی در لب خوش رنگ توست و من، به خاطر حسرت آن لب، حتی از جان شیرین خود سیراب شدم.

هوش مصنوعی: در آغاز پیوند تو، نباید دل را به تو وابسته می‌کردم. چون وقتی که کار از دست رفت، دیگر نمی‌توان برای حل آن چاره‌ای اندیشید.

هوش مصنوعی: من نمی‌دانستم که عشق تو به اندازه‌ای کشنده است که باعث مرگ من می‌شود؛ حالا دیدی که قضا چه تدبیری برای من اندیشیده است.

هوش مصنوعی: در نهایت، روزی می‌رسد که به وصال دوست دست پیدا خواهم کرد، هر چند که این شب جدایی از او مرا آزرده خاطر کرده است.

هوش مصنوعی: نسیمی به من خبر از بوی دوستی داد که اهل دل را شگفت‌زده کرد و آنان این موضوع را به این شکل بیان کردند.

هوش مصنوعی: هر لحظه نشان جدیدی از وصال او به من می‌رسد و این نشان‌ها باعث می‌شود که دل من بیشتر در بند و زنجیر عشقش trapped شود.

هوش مصنوعی: در روزی که او را ملاقات نخواهم کرد، جز آه و ناله در نیمه شب، راهنمای درد و رنج عاشقان شده‌ام.

هوش مصنوعی: می‌گوید: بیا که من به تو رو می‌آورم و جانم را فدای تو می‌کنم، ای فیض. من نیز از این خبر خوش، جانم را فدای تو کردم، اما او (یعنی محبوب) تأخیر کرد.