هوش مصنوعی: هر کس که شوق و عشق من را به دوستانم برساند، چه خوب است که زیبایی‌های این عشق را به خوبی درک کند و به عقیده‌اش بیفزاید.

هوش مصنوعی: هرکس که با خوبی‌ها و نیکی‌ها به من کمک کند و دردهایم را درمان کند، خبر مرگ مرا به کسی می‌رساند.

هوش مصنوعی: اگر او از دل من باخبر شود، تمام غم‌ها و اندوه‌هایم را از بین می‌برد. من چقدر برایش دعا می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر پیام‌آوری خبر وصال و رسیدن یار را به سوی من بیاورد، چه پاداش و ثوابی نصیب او خواهد شد که آن را در دیوان حسنات ثبت کنند.

هوش مصنوعی: اگر توجهی از جانب آن‌ها به ما شود، چه دعای خیر و چه ستایشی از طرف ما، همگی به این خاطر خواهد بود که از محبت و عنایت آن‌ها بهره‌مند شویم.

هوش مصنوعی: اگر کسی در اطراف آن مکان مقدس بگردد و از من بیفتد، اجر چهل حج را به سود خود برداشت خواهد کرد.

هوش مصنوعی: اگر کسی غم و اندوه من را برای پزشکان بگوید، برایش اجر صد حج خواهد بود، زیرا داستان رنج من آنقدر ارزشمند است که می‌تواند قلب‌ها را به سمت خود جذب کند.

هوش مصنوعی: وقتی داستان غم و دوری را برای کسی بازگو می‌کنند، هر کلمه‌اش مانند قاصدی می‌شود که خبرهای دل‌شکن را می‌آورد و این اخبار به اندازه‌ای دردناک هستند که گویی جان را می‌گیرند.

هوش مصنوعی: من با تمام وجود و احساساتم نامه‌ای را می‌نویسم تا احساسم را به معشوق منتقل کند و جانم را به او بسپارد.

هوش مصنوعی: کسی پیدا می‌شود که بتواند غم‌های مرا برطرف کند؟ اشک‌های من طوری زیاد شده که فقط اگر این کوه را از بین ببرد، ممکن است کم شود.

هوش مصنوعی: آتش جدایی، که از آن جان و دل من را می‌سوزاند، چگونه می‌تواند نشانی از خود باقی بگذارد؟

هوش مصنوعی: اگر از سینه‌ام آهی برکشم، آتش دوزخ شعله‌ور می‌شود؛ حال اگر چشم‌هایم را ببندم، دریا و عمان را در میابم و به سویی می‌روم.

هوش مصنوعی: آیا این آتش جدایی به من آسیب نمی‌زند؟ بادی که خاک مرا به سوی کوی عزیزان ببرد.

هوش مصنوعی: انسانی که شوق و محبت به عزیزانش دارد، در جهان باقی و جاودان می‌ماند. اما چه کسی هست که اطلاعات و اخبار مربوط به آنان را به او برساند؟