هوش مصنوعی: چشمانم از زیبایی‌های محبوبم لحظه‌ای نمی‌تواند جدا شود، زیرا کسی در زندگی بهتر از این عشق به دست نمی‌آورد.

هوش مصنوعی: کسی می‌گفت که دل را از زیبایی‌های ظاهری بردار، اما من پاسخ دادم که عشق من مانند جان است و هرگز نمی‌توانم دل را از آن جدا کنم.

هوش مصنوعی: دل من از ظلم و ستم زیبایی‌ها زنده می‌شود، به‌راستی که چنین پرنده‌ای از دست چنین شکارچی‌ای نمی‌تواند جان سالم به در ببرد.

هوش مصنوعی: دل از عشق دنیوی و زودگذر دوری جست و به سمت معشوقی واقعی و جاویدان گرایش پیدا کرد. اکنون دیگر نمی‌تواند به عشق‌های موقتی و بی‌پایه توجه کند.

هوش مصنوعی: این اشعار بیانگر این مفهوم است که اگر باطن و روح انسان (جان دل) پاک و زیبا باشد، زیبایی ظاهری (صورت) نیز به دنبال آن خواهد آمد. مانند صیقل دادن یک جسم که باعث درخشندگی و طراوت آن می‌شود، روح و معنای عمیق نیز باعث جلب صفا و زیبایی می‌گردد. در نهایت، هنگامی که انسان از حقیقت باطن خود آگاه شود، دیگر نیازی به تکیه بر ظواهر ندارد.

هوش مصنوعی: نوشیدن شراب عشق الهی به گونه‌ای است که حتی بدون دهان و لب، از زیبایی‌های دل‌انگیز و جذاب سایرین، می‌توان بهره‌مند شد و دل هیچ‌گاه از این فیض سیر نمی‌شود.