هوش مصنوعی: در دل من ناراحتی‌ای وجود دارد که نه می‌توانم درباره‌اش صحبت کنم و نه کسی می‌تواند آن را بشنود یا پنهان کند.

هوش مصنوعی: وقتی که دل پر از غم است و نمی‌توان آن را به زبان آورد، چه بگویم و چگونه بگویم؟ غم دل چنان عمیق است که هیچ کلامی قادر به بیان آن نیست.

هوش مصنوعی: پنهان کردن غم دل فایده‌ای ندارد، هر چقدر هم که سعی کنم آن را بپوشانم، باز هم نمی‌توانم از آن دوری کنم.

هوش مصنوعی: غم دل را نمی‌توان با پرسیدن فهمید یا به بیان درآورد، پس نیازی به سوال کردن درباره‌اش نیست.

هوش مصنوعی: دل من مانند غباری است که از تو نشأت گرفته است، نه می‌توانم آن را دور کنم و نه به راحتی از بین می‌رود.

هوش مصنوعی: دل‌هایی که عشق تو را نمی‌شناسند، هرگز نمی‌توانند شکوفا و سرزنده باشند.

هوش مصنوعی: چشمم خواب نمی‌بیند، حتی اگر بخوابم یا بیدار بمانم، چون این چشم هرگز نمی‌تواند بخوابد.

هوش مصنوعی: از درد پنهان چشمانت را ببند، ای فیض! لب‌هایت را ببند، چون چیزی برای گفتن وجود ندارد.