هوش مصنوعی: آن کسی که دلش از زندگی پر از سردی و بی‌احساسی شده، به یقین به آرامش و حقیقتی عمیق دست می‌یابد.

هوش مصنوعی: آنچه ما به آن وابسته‌ایم، مانند خارهایی است که به ما آسیب می‌زند؛ خوشا به حال کسی که بتواند از دل خود این خارها را دور کند.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم باید چگونه زندگی کنم تا قلبم آرامش پیدا کند و به سمت خدا برود.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چه راه حلی باید پیدا کنم تا از این دل پر از غم و ناراحتی بیرون بیایم و رهایی یابم.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم که در بازی برنده می‌شوم یا بازنده، اما همه توانم را در مقابل حریف به کار می‌برم.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم باید به من چه بگویند و نمی‌دانم چه کاری باید با من انجام دهند.

هوش مصنوعی: از گرمای اظهارات نادرست و بی‌معنا رنجیده‌ام و قلبم از شنیدن حرف‌های بی‌روح و سرد احساس دلتنگی می‌کند.

هوش مصنوعی: ای خدا، به من بینایی عطا کن تا بتوانم درک کنم که چه باید بگویم و چگونه عمل کنم.

هوش مصنوعی: تنها نبودن تو می‌تواند تو را بسازد، پس از ذات خود بهره ببر و وجود خود را به فعلیت برسان.