هوش مصنوعی: ای عشق، تو گاهی برای من بهشت و گاهی جهنم هستی. در برخی لحظات مانند نعیم یا جحیم، من را به شادی و آرامش می‌رسی و در لحظاتی دیگر به درد و رنج دچارم می‌کنی.

هوش مصنوعی: هرچه زیبایی و بهشت که برای من به نمایش می‌گذاری، در برابر درد و سوزی که به خاطر دوری آن دوست در دل دارم، قابل اهمیت نیست. ای کاش جهنم را تجربه کنم تا از این عذاب دوری رهایی یابم.

هوش مصنوعی: وقتی که در کنار محبوبم هستم، بهشت را به وضوح حس می‌کنم، اما اگر از او دور شوم، خود را در آتش دوزخ می‌بینم.

هوش مصنوعی: اگر وصالی هست یا دوری، فرقی نمی‌کند، چون در غم دائم عشق، لذتی احساس می‌کنم. آیا این حالتی شبیه به بهشت است یا جهنم؟

هوش مصنوعی: کسی چیزی دیده که در یک مکان، بهشتی تبدیل به آتش می‌شود. در آنجا هم بهشت است و هم جهنم، و کسی نمی‌داند بهشت کجاست و جهنم کجا.

هوش مصنوعی: تو با خودت درگیر جنگ هستی، اما من با هر دو جهان در صلح و آشتی هستم. جزای تو بهشت خواهد بود و مجازات من جهنم.

هوش مصنوعی: وقتی خشم به اوج خود برسد، چون آتش می‌سوزاند. در آن لحظه وجود تو به اندازه‌ای ارزشمند می‌شود که می‌تواند آتش جهنم را بشکند.

هوش مصنوعی: وقتی که عشق به انسان فیض و برکت می‌دهد و او را از همه چیز راضی و خشنود می‌کند، در آن لحظه که این فیض بر او مستولی می‌شود، انسان دچار هیجان و اضطراب می‌گردد و ممکن است حس کند که در آتش جهنم قرار دارد.