گنجور

غزل شمارهٔ ۲۱۲

خوش آن زمان که رود جان بدانسرای فراخ
خوش آن نفس که برآید در آن هوای فراخ
زغصه در قفس تنگ آسمان مردیم
برون جهیم ازین تنگنا بجای فراخ
به بند طایر جان اندرین قفس تا چند
برون رویم و به پریم در هوای فراخ
زجنس پرغم دنیای دون خلاص شویم
رویم خرم و خوش دل بدان سرای فراخ
نه جای ماست سرای پر از کدورت و غم
رویم تا بطرب جای با صفای فراخ
زچه چه یوسف کنعان برون رویم آزاد
شویم پادشه مصر دلگشای فراخ
چه یونس از شکم ماهی جهان برهیم
برون رویم و بگردیم در فضای فراخ
زتنگنای هیولای عالم اجسام
سفر کنیم به اقلیم روح و جای فراخ
چه مانده ایم درین تیره خداکدان ای فیض
چو جان ماست از آن جای با ضیای فراخ

اطلاعات

وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: کتابخانه تصوف

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

خوش آن زمان که رود جان بدانسرای فراخ
خوش آن نفس که برآید در آن هوای فراخ
هوش مصنوعی: خوشا زمانی که جان به دنیای وسیع برود و نفس‌هایی که در هوای آزاد و دل‌انگیز کشیده می‌شود.
زغصه در قفس تنگ آسمان مردیم
برون جهیم ازین تنگنا بجای فراخ
هوش مصنوعی: از شدت غم در این فضای محدود آسمان جان دادیم، حالا می‌خواهیم از این تنگنای زندگی خارج شویم و به جایی وسیع‌تر برویم.
به بند طایر جان اندرین قفس تا چند
برون رویم و به پریم در هوای فراخ
هوش مصنوعی: در این قفس، تا چه زمانی باید اسیر باشیم؟ بیایید از این محدودیت‌ها فراتر برویم و در آسمان وسیع پرواز کنیم.
زجنس پرغم دنیای دون خلاص شویم
رویم خرم و خوش دل بدان سرای فراخ
هوش مصنوعی: از این دنیای پر از غم و رنج رهایی یابیم و به دنیای خوشبختی و آرامش برویم.
نه جای ماست سرای پر از کدورت و غم
رویم تا بطرب جای با صفای فراخ
هوش مصنوعی: جایی که ما هستیم پر از ناخوشی و ناراحتی است، بیایید به مکانی برویم که بزرگ و خوشحال کننده باشد.
زچه چه یوسف کنعان برون رویم آزاد
شویم پادشه مصر دلگشای فراخ
هوش مصنوعی: اگر آواز زیبای یوسف در کنعان را بشنویم، آزاد خواهیم شد و به شادابی و فراخی دلی خواهیم رسید که مانند پادشاه مصر است.
چه یونس از شکم ماهی جهان برهیم
برون رویم و بگردیم در فضای فراخ
هوش مصنوعی: آیا ما هم می‌توانیم مانند یونس از دل ماهی بیرون بیاییم و در دنیای وسیع آزادانه سفر کنیم؟
زتنگنای هیولای عالم اجسام
سفر کنیم به اقلیم روح و جای فراخ
هوش مصنوعی: از تنگناهای سخت و محدود دنیای مادی فرار کرده و به دنیای روحانی و وسیع‌تر سفر کنیم.
چه مانده ایم درین تیره خداکدان ای فیض
چو جان ماست از آن جای با ضیای فراخ
هوش مصنوعی: در این مکان تاریک و بی‌خدا چه باقی مانده‌ایم ای فیض، چون جان ما از جایی با نور بسیار است.