هوش مصنوعی: هر چیزی که وجود دارد، اگر به او مربوط نباشد، بی‌ارزش است. همان‌طور که اگر لباس بدون نخ و بافت باشد، بی‌معنی است.

هوش مصنوعی: در محفل هنرمندان و شاعران، کسی که بدون عشق و احساس به سرودن می‌پردازد، مانند کاسهٔ طنبوری است که صدایش بی‌مزه و بی‌معناست.

هوش مصنوعی: اگر در دل آن گل نوری وجود نداشته باشد، دل هم مانند گل خواهد بود. اگر شمع نوری ندهد، دودش بیهوده خواهد بود.

هوش مصنوعی: آه و ناله چه فایده‌ای دارد وقتی که امیدی به وصال نیست. کسی که تنها به امید وصال دل خوش کرده، بی‌فایده است.

هوش مصنوعی: وقتی زاهد تنها به دنبال جنت باشد و ثنای خدا را بگوید، این ستایش واقعی نیست و درود او بی‌فایده است.

هوش مصنوعی: اگر در دل کسی عشق وجود نداشته باشد و تنها آه و ناله کند، این نشان می‌دهد که او به ظواهر و امور سطحی چسبیده و وضعیت او به هیچ‌وجه عمیق و واقعی نیست. در واقع، آنچه او نشان می‌دهد، تفاوتی با دودی که به راحتی در هوا می‌‍پیچد ندارد و هیچ ارزش یا معنای واقعی ندارد.

هوش مصنوعی: اگر هدف از عشق پخته شدن نباشد، پس چرا جهنم و ایمان مؤمن برای او بی‌معناست؟

هوش مصنوعی: اگر کسی به مقام والای حقیقت نرسد، لذتی از نعمت‌های بهشت و جاودانگی خداوند نخواهد برد و این‌گونه زندگی بیهوده خواهد بود.

هوش مصنوعی: ای فیض، برای کسانی که دل‌های سخت و بی‌حس دارند، تلاش نکن خون دل خود را بریزی؛ چرا که برای کسی که از بخشش تو بهره‌مند نیست، زحمت و کوشش تو بی‌ثمر است.