هوش مصنوعی: دیشب، محبوب من از من دور می‌شد و من در حال از دست دادن او بودم.

هوش مصنوعی: او می‌رفت و من با حسرت به راه دریا نگاه می‌کردم و از جلوی چشمانم دور می‌شد.

هوش مصنوعی: او به آرامی و با ناز از کنار می‌رفت و دل خسته و ناامید را با خود می‌برد.

هوش مصنوعی: او با دل شکسته و ناله‌ای در دل، به آرامی و به تدریج از کنار ما دور می‌شد.

هوش مصنوعی: او به سمت جلو می‌رفت و روحش به دنبال جسمش حرکت می‌کرد، و جسم او در دنباله‌اش خمیده و کج می‌شد.

هوش مصنوعی: سرور و شادی از دل من می‌رفت و اشک از چشمانم می‌ریخت.

هوش مصنوعی: در حالتی که به یاد جدایی‌اش بودم، به گونه‌ای بی‌تاب و پریشان از دستم می‌رفت.

هوش مصنوعی: او در حال رفتن بود و من در حالی که نالان بودم، به دنبالش می‌رفتم. اما او بی‌خبر و بی‌توجه به من، به راهش ادامه می‌داد.

هوش مصنوعی: او در حال رفتن بود و من که تحت تأثیر این حرکت او قرار گرفته‌ام، به دنبال او می‌رفتم، در حالی که درد و رنجی را تجربه می‌کردم.

هوش مصنوعی: او در حال رفتن بود و گویی جهان و اطرافش طوری رفتار می‌کرد که انگار من را نمی‌بیند و به هیچ چیز توجهی ندارد.

هوش مصنوعی: او با آرامش و اعتماد به نفس بسیار، به سوی مقصدش می‌رفت.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس زیبایی و جلوه‌های گلزار را از نزدیک ندیده و نمی‌تواند لمس کند، در حالی که آن سو، یک جوان خوش‌چهره در حال حرکت و نمایش است.

هوش مصنوعی: حیف است که پایش را بر زمین بگذارد؛ ای کاش که فراتر از چشمان دیده می‌رفت.

هوش مصنوعی: با رفتن او، نفع‌های زیادی نصیبم شد، اما ای کاش وقتی می‌آمد، مثل یک قصیده با زیبایی و طولانی می‌بود.