گنجور

غزل شمارهٔ ۱۷۴

ما را که نوای بی نوائیست
مستی ز شراب کبریائیست
تا حشر بخویشتن نیائیم
هشیار و یا زحق جدائیست
ساقی قدحی بده که مستی
بهتر زعبادت ریائیست
ما معتکفیم در خرابات
ما را چه مجال پارسائیست
از ما طمع صالح خامیست
مستیست چه جای خودنمائیست
بیگانه مباش زاهد از ما
ما را با دوست آشنائیست
ای فیض ازین صریح تر گوی
ما را از دوست کی جدائیست

اطلاعات

وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: کتابخانه تصوف

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

ما را که نوای بی نوائیست
مستی ز شراب کبریائیست
هوش مصنوعی: ما که در زندگی‌مان احساس کمبود و پریشانی می‌کنیم، مستی و سرخوشی‌مان از عشق و عظمت الهی است.
تا حشر بخویشتن نیائیم
هشیار و یا زحق جدائیست
هوش مصنوعی: تا زمانی که به خود واقعی‌مان نرسیم، هشیاری یا جدایی از حق وجود دارد.
ساقی قدحی بده که مستی
بهتر زعبادت ریائیست
هوش مصنوعی: ای ساقی، یک جام شراب به من بده، زیرا حالتی که از مستی به دست می‌آید، از عبادتی که فقط به خاطر نشان دادن به دیگران انجام می‌شود، بهتر است.
ما معتکفیم در خرابات
ما را چه مجال پارسائیست
هوش مصنوعی: ما در میخانه مشغول عبادت و خلوت هستیم و در این حال، فرصتی برای پرهیزگاری و خودسازی نداریم.
از ما طمع صالح خامیست
مستیست چه جای خودنمائیست
هوش مصنوعی: ما از دیگران توقع خیر و خوبی داریم، اما این انتظار ناپخته و ساده‌لوحانه‌ای است. در حال حاضر، در حالتی از سرخوشی و شور و شوق هستیم که نشان دادن خود در آن جا ندارد.
بیگانه مباش زاهد از ما
ما را با دوست آشنائیست
هوش مصنوعی: به دور از ما نباش ای زاهد، ما با دوست آشنایی داریم.
ای فیض ازین صریح تر گوی
ما را از دوست کی جدائیست
هوش مصنوعی: ای فیض! از این واضح‌تر بگو که ما از دوست چه زمانی جدا خواهیم شد؟

حاشیه ها

1397/08/01 14:11

باسلام، مصراع اول بیت پنجم احتمالا این گونه صحیح است : از ما طمع صلاح خامی است. و در بیت ششم مارا بر دوست... صحیح تر می نماید از لحاظ وزن. و همچنین مصراع دوم بیت آخر از نظر وزن کمی ثقیل است و شاید درست آن چیز دیگری بوده است. «ممنون از زحمات شما»