هوش مصنوعی: ترجیح می‌دهم به یاد چشمان بی‌رحم نپردازم و به جای آن به زلف‌های دل‌انگیز فکر کنم.

هوش مصنوعی: دل و جان خود را به یاد خدا زنده نگه‌دار. به حق، این دو چیز بی‌ارزش را برای او ارزشمند کن.

هوش مصنوعی: اگر آرزوی سرمستی داری، با تمام قوت خود شیشه عشق را پر کن.

هوش مصنوعی: از خدا بخواه که همیشه در عشق او باشد و دل خود را با این شعله‌ی شدید محبت مجروح کن.

هوش مصنوعی: از لذت‌های شیرین و دلپذیر حجاز عبور کن و به یاد بیاور فرهاد و پرویز را.

هوش مصنوعی: با جدیت در اطاعت خداوند باشید و از خرد و دانایی بهره ببرید؛ اجازه ندهید که به آداب تقوا و پرهیزکاری بی‌توجهی شود.

هوش مصنوعی: اگر غمگین و ناشاد هستی، به یاد معانی ژرف و حقیقی شعر بپرداز که حقیقت، هرچند تلخ، می‌تواند شیرینی‌هایی در خود داشته باشد.

هوش مصنوعی: اگر دل‌ات غمگین است و فشار بر تو آمده، به دنبال نوازنده‌ای باش که شاداب کند.

هوش مصنوعی: وقتی که در عبادت و طاعت خسته و افسرده می‌شوی، به یاد بیاور خداوندی را که در شب‌ها به عبادت مشغول می‌شود.

هوش مصنوعی: هر لحظه به یاد مرگ باش که مانند یک سوارکار آسیب‌دیده‌ام که بی‌وقفه در تلاش است تا بر اسب خود کنترل داشته باشد.

هوش مصنوعی: وقتی رازی را با کسی در میان می‌گذاری، بهتر است که از دیگران دوری کنی و به محفل‌های غیررسمی و کمتر شلوغ بروی.

هوش مصنوعی: حجاب تو از حق چیزی جز افراد و چیزهای بی‌اهمیت نیست. از افراد دوری کن و از چیزهای ناچیز پرهیز کن.

هوش مصنوعی: انسان‌ها در زندگی به سختی و مشکلاتی که زمانه به آن‌ها تحمیل می‌کند دچار می‌شوند و در نهایت این مشکلات و مبارزات به خودی خود باقی نمی‌مانند، بلکه فقط همانند گاوانی که در مرتع نگهداری می‌شوند، در عرصه زندگی باقی می‌مانند.

هوش مصنوعی: خدایا، اگرچه این نعمت کوچک ارزش خاصی ندارد، اما لطفاً آن را به من عطا کن.