هوش مصنوعی: ای دوست، چه بر سر تو آمده که دل‌های خوبان را می‌دزدی؟

هوش مصنوعی: این زیبایی و دلربایی که از تو می‌بینم، واقعی نیست. این جذبه و فریبی که در وجود تو حس می‌کنم، از کسی دیگر ناشی می‌شود.

هوش مصنوعی: آن کسی که چهرهٔ تو را روی صفحهٔ زیبایی نقش زده، واقعاً هنرمند و بااستعداد است.

هوش مصنوعی: خوشن تایی تو باعث می‌شود که دل‌ها از میان پرده‌ها به تو جذب شوند و آشکارا جذب تو شوند.

هوش مصنوعی: چشم ما با دیدن چهره تو مانند کتابی از زیبایی‌های تو پر است و نوشته‌های آن را به یادگار دارد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که به چهره‌ات نگاه کنم و بار دیگر سورهٔ ستایش را بخوانم.

هوش مصنوعی: هر بخشی از وجود تو نشانی از قرآن است و هر نوع ستایشی از تو به خدا ارتباط دارد.

هوش مصنوعی: هر بار که تو خود را نشان می‌دهی، ستایش و تمجید از خداوند بزرگ در این دنیا به وقوع می‌پیوندد.

هوش مصنوعی: زیبایی تو به قدری روشن است که بدون نیاز به هیچ تصویر و توضیحی، وجود خداوند را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: از لطف و محبت دیگران، دل تو شاد و پر از احساس است، اما تو از احساسات و دل‌مشغولی‌های خودت بی‌خبری.