هوش مصنوعی: در تاریکی شب، شاپور، جوانمرد بزرگ، سوار بر اسبش شد و با کمانی به دست، به سوی هدفی در حرکت بود.

هوش مصنوعی: رزمی‌پوشی از خاندان خسرو، زر و زیوری در بر دارد و پرچم سیاه را بر سر خود برافراشته است.

هوش مصنوعی: به دیوارهای قلعه نگاه کنید و ببینید که پرچم و نشانه‌های نام آوران چگونه هست.

هوش مصنوعی: پوست و چهره‌اش به زیبایی گل است و موهایش به رنگ مشک، که بوی خوشی شبیه بوی گل دارد.

هوش مصنوعی: خواب و آرامش به سراغ آن چهره زیبا آمد و دایه با دلی پر از محبت نزد او رفت.

هوش مصنوعی: او به او گفت که این پادشاه، که مانند خورشید درخشان است، تا اینجا آمده تا کینه‌توزی کند.

هوش مصنوعی: عظمت او به اندازه‌ای است که برای من پنهان است، به همین دلیل او را جهانی می‌دانم که برای من اهمیت دارد.

هوش مصنوعی: پیامی از سوی من به شاپور فرستاده شده که او برای جنگ آماده است و من هم به جشن و سرور پرداخته‌ام.

هوش مصنوعی: به او بگو که من با تو از یک جنس و یک نوع هستم، حتی اگر از تخم نر سنگی به دنیا آمده باشم.

هوش مصنوعی: این بیت به معنای این است که شخصی به دیگری می‌گوید که حتی اگر با احساسات منفی یا کینه‌ورزی با او رفتار شود، همچنان به او نزدیک است و او را به عنوان یک بخش از خانواده‌اش می‌داند. فرد به پیوند عاطفی و ارتباط نزدیک اشاره می‌کند، و به نوعی نشان می‌دهد که ارتباط‌شان بسیار عمیق‌تر از هر گونه کینه یا ناراحتی است.

هوش مصنوعی: اگر مرا بخواهی، مانند حصاری به دور من هستی، و تو را چون ایوانی زیبا می‌یابم که نگار من در آن است.

هوش مصنوعی: برای این کار باید با دایه‌ای قرار و پیمان ببندی و در ازای بزرگی، زبانت را در اختیار او قرار دهی.

هوش مصنوعی: او به دایه گفت: هر چه دستور بدهی، به تو می‌گویم و تو را از آنچه می‌دانی خبردار می‌کنم.

هوش مصنوعی: وقتی شب بر زمین سلطنت کرد، از دریا به دریا لشکری تشکیل شد.

هوش مصنوعی: زمین تیره‌ رنگی که کوه‌ها به رنگ نیل درآمده‌اند، به طور زیبا و درخشان مثل چراغ‌های کوچک می‌درخشند.

هوش مصنوعی: انگار تو شمعی هستی که با سیصد هزار پرتو به دور خود احاطه شده‌ای.

هوش مصنوعی: دایه که به خاطر نگرانی و ترس می‌لرزد، دلش به خاطر پرنده‌ای که در دلش می‌نشیند، به دو نیم می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی او به نزدیک پرده‌سرای رسید، با طرز خاصی و با وقار به سمت آن فرد فرهیخته حرکت کرد.

هوش مصنوعی: او به او گفت اگر به حضور پادشاه بروی، از من تاج و انگشتر خواهی یافت.

هوش مصنوعی: هشیار و هوشیار، فرمانده‌ای از باران می‌برد که پرده‌ها را از راهرو کنار می‌زند و به شاه عرضه می‌کند.

هوش مصنوعی: دخترک با مژگانش به زمین آمد و هر چیزی را که شنید، به شاه گفت.

هوش مصنوعی: شاه از سخنان او خوشحال شد و با خنده، هزار دینار به او بخشید.

هوش مصنوعی: دو دوست یکی گردن‌بند و دیگری انگشتر از پارچهٔ ابریشمی چینی و از پشم بربر دارد.

هوش مصنوعی: جواب او این بود که با کسی که چهره‌اش مانند ماه باشد، باید به زیبایی و نیکویی صحبت کرد و حرف‌های دلنشین زیادی را مطرح کرد.

هوش مصنوعی: به او بگو که او از خورشید و ماه سخن می‌گوید و درباره زرتشت و کلاه فرخ هم صحبت می‌کند.

هوش مصنوعی: هر چیزی را که از من بخواهی، حتی اگر به بهای از دست دادن مقام و سلطنت باشد، برایت فراهم می‌کنم.

هوش مصنوعی: گوش تو هیچ چیز بدی از من نمی‌شنود و من در اینجا به دنبال جدایی از آغوش تو نیستم.

هوش مصنوعی: من او را به عنوان یک فرمانروای با متعلقاتش می‌خرم؛ با تخت و کلاه، به فرمان خدا، و با ثروت و سپاه.

هوش مصنوعی: به محض اینکه جواب را شنید، بلافاصله از پشت پرده بیرون آمد و به سمت دژ دوید.

هوش مصنوعی: سروی زیبا و نازک گفت که خورشید با سیاره ی ناهید، جفت و هماهنگ شده است.

هوش مصنوعی: از بالای کوه و از دیدن شاپور شاه، گفت آنچه که بر من گذشت مانند تابش روشنایی ماه است.