پلنگ خود از نخست پرنگ بوده  و با پرند از یک ریشه اند 

معنای خاصی نمیدهد جهت احترام جامه ای پهن کرده و تن سهراب را روی آن قرار داده و احتمالا همین بر جویبار هم صحیح تر باشد چون در این لحظه سهراب هنوز نمرده و در ادبیات بعدی خبر وفاتش داده میشود و دلیلی هم ندارد که کسی در آن لحظات دنبال جامه زرنگار باشد

بفرمود رستم که تا پیش‌کار

یکی جامه سازند از زر تار

یعنی زر خالص. در نسخ دیگر چنین آمده که معنی هم دارد.

@ دکتر امیرعلی داودپور

می گوید که جامه و خیمه و تخت و... را در آتش انداخت، نه اینکه بدن سهراب را در آتش سوزاند.

در بخش بعدی مشخص است که تابوت سهراب را به سیستان میاورد و میخها را از بدنش در میاورد....

اما در پاسخ پرسش شما نه، ایرانیان پیش از زرتشتی شدن مردگان را دفن می کردند و پس از آن از بابت باورهایشان که عناصر چهارگانه (آب، باد، خاک، آتش) را عناصر مقدس/اهورایی می پنداشتند و جسم را که می گندد و میپوسد آلوده کننده این عناصر می دانستند، خاکسپاری و در آتش سوزاندن جسد را گناه می دانستند.

در تخت جمشید و نقش رستم گورهای شاهان هخامنشی اولاً در دل کوه (سنگ) است و همچنین تابوتهای به جای مانده نیز خود از سنگ ضخیم است که نقش عایق را برای آلوده نشدن خاک داشته.

اگر حافظه خطا نکند جایی خوانده بودم که سنگ را جنسی متفاوت از خاک می پنداشتند، به هر حال اوروارا (urwara) یا گیاه که یکی از آفرینشهای مقدس اهورامزداست در خاک می روید و نه سنگ، از همین بابت هم خاک را مقدس می دانستند.