بیت 67 به صورت زیر هم آمده که روان تر است:
چنین است کردار گردنده دهر
گهی نوش یابی از او گاه زهر
منبع: داستان سیاوش دکتر منصور رستگار

لطفا تصحیح شود:
تو لشکر بیاری و چندین مپای ---> تو لشکر بیارآی و چندین مپای
که چندش چه گویی ز آرام و خواب ---> که چندین چه گویی ز آرام و خواب

هم از پهلوی پارس کوچ و بلوچ
 هم  از پهله ی  پارس کوچ و بلوچ
تا زمان ساسانیان  کرمان  بخشی از پارس بود و جایگاه بلوچان و کوچان  در بارز بود  در اینجا   سخن از پهله ی  پارس   است  و پهله و پارسه   هم به  چم  شهرستان و هم بچم جایگاه پهلویان و پارسیلن است و از یاد نبریم که همه ایران را نیز پارسه  و پارس مینامیدند و اینکه میگویند تنها یونان و عرب میگفت دروغی بیش نیست  در شاهنامه نیز پیوسته پارسی بچم ایرانی است
نام کهن شهرستان ایرانشهر پرهه /پهره بود از نگاه زبانشناسی پرهه/پهره =پلهه/ پهله= پلخه /بلخ =پرسه/پارسه= پرثه/پرذه/بردع =پله/فیلی=پهل شاهستان =پرهه کوشانشاه =پهله پارسیخان فرارودان  است  و دبیره پهلوی به گونه ای است که پرهه پارسه پلهه پلخه(بلخ) یکجور نوشته میشود و پهلوی نیزدر بیشترین نسخه ها بویژه هرچه کهنترند پلهه نوشته شده
 هر سخنوری میداند که  هیچ سخنور درجه دهم نیز  انگونه نمیگوید هم از پهلو و پارس و کوچ و بلوچ  چرا که   آهنگ و روال سخن بهم میریزد ومیان پارس و کوچ  چیزی در نمی گنجد پهلوی پارس و پهلو پارس یک جور نوشته میشود  و یک چم دارند  از نگاه زبانشناسی نیز پهله و پارسه یکی هستند  -  در دستنویسهای کهن نیز همگی از  پهلوی ِ پارس است   انان که ایرانیان  را مردمی ز هم بیگانه و  چند مردمی  میشمارند میخواهند نام پارس و پهلو دوتا باشد و  برای همین  در سروده فردوسی دست می برند با انکه به هیچ گونه نمیتوان این سروده را چیز دگر گرداند 

گزین کرد از ان نامداران سوار
 دلیران جنگی دو و ده هزار
هم از پهلوی ِ پارس کوچ و بلوچ
ز گیلان جنگی و دشت سروچ
به بالا و سال سیاوش بدند
خردمند و بیدار و خامش بدند
بفرمود و لشکر ببیرون شدند
ز پهلو سوی دشت و هامون شدند
سراندر سپهر اختر کاویان
چو ماه درخشنده اندر میان

زبان را به خوبی گروگان کند یعنی قول دادن 

که زد بر کمان... یعنی چه کسی تو را برای جنگ آماده کرده.