هوش مصنوعی: فرامرز مانند رستم، سپاه را به همه سمت هامون هدایت کرد.

هوش مصنوعی: در خانه‌ی فردی قوی و نیرومند، سپاه را از گنج پسرش بهره‌مند کرد و سامان داد.

هوش مصنوعی: در صبح زود، صدای شاد و دلنواز به گوش آمد، صدایی که از ساز و دهنی و طبل به گوش می‌رسید و حالتی با روح و پرشور داشت.

هوش مصنوعی: یک گروه از سربازان از زابل به سوی کابل آمدند و به حدی درخشان و پرشکوه بودند که انگار آفتاب از حضورشان غایب شده است.

هوش مصنوعی: وقتی شاه کابلستان از نام آوران زابلستان باخبر شد،

هوش مصنوعی: زمین سپاه‌های پراكنده را جمع و مرتب کرد و آسمان رنگی لاجوردی به خود گرفت.

هوش مصنوعی: فرامرز به همراه سپاهش به میدانی آمده است و در نتیجه نور خورشید و ماه در آنجا نمایان شده است.

هوش مصنوعی: وقتی سپاه به میدان نبرد وارد شد، جهان پر از صدا و هیاهو شد و جنگ و جدل آغاز گردید.

هوش مصنوعی: از میان جمعیت فیل‌ها و گروه سپاه، در جنگل، شیر مسیر خود را گم کرده است.

هوش مصنوعی: یک باد شدید و گرد و غبار آبی رنگی وزید و هیچ چیزی از زمین را از آسمان نمی‌شد دید.

هوش مصنوعی: فرامرز به میدان جنگ آمد و در مقابل سپاه ایستاد، اما هیچ نگاهی به چهره شاه نینداخت.

هوش مصنوعی: زمانی که صدای طبل جنگ از دو سو به گوش رسید، مردان جنگی بی‌قرار و آشفتگی شدند.

هوش مصنوعی: فرامرز با لشکر خوارمایه به میدان جنگ حمله کرد و خود را بر آن نقطه حساس قرار داد.

هوش مصنوعی: از گرد و غبار سواران، آسمان تیره و تار شد و فرمانده کابل در اسارت و دشواری قرار گرفت.

هوش مصنوعی: آن سپاه بزرگ و شجاع زابل مانند گرگی پراکنده شد.

هوش مصنوعی: از هر طرف برایشان کمین گذاشتند و سپس لشکریان به حمله پرداختند.

هوش مصنوعی: در میدان جنگ، عده‌ای از جنگجویان هندی به قتل رسیدند و نامی از آن‌ها در اینجا باقی نماند.

هوش مصنوعی: خاکی که روزی در میدان جنگ بود، حالا به گلی زیبا تبدیل شده است و به دور جاهای مختلف هند و سند منتشر شده است.

هوش مصنوعی: دل را از خانه و مرز خود برداشتند و زن و کودک کوچک را به حال خود رها کردند.

هوش مصنوعی: در صندوقی که داخل فیل است، جسمی از یک مرد بزرگ کابلی که خونش ریخته شده قرار دارد.

هوش مصنوعی: به اردوگاه لشکر رفت و در جایی که چاه کنده بودند، توقف کرد.

هوش مصنوعی: بدخواه را با دست بسته از خاندانش به دور می‌بردند، همان‌طور که بت‌پرستان را نیز از نزدیکانشان جدا می‌کنند.

هوش مصنوعی: از پس فرمانده سپاه، چیزی به وجود آمد که به مانند استخوان و جسمی نمایان شد.

هوش مصنوعی: او از چاهی به پایین افتاده و به شدت آسیب دیده است؛ بدنش پوشیده از خاک و دهانش پر از خون است.

هوش مصنوعی: چهل نفر از نزدیکان او را به آتش انداختند و از آن جا به سمت شغاد رفتند.

هوش مصنوعی: شغاد مانند کوهی آتش عظیمی را برافروخت که باعث سوختن چنار و زمین شد.

هوش مصنوعی: وقتی که سپاه به سمت زابلستان حرکت کرد، تمام خاک به سمت دستان آنها کشیده شد.

هوش مصنوعی: وقتی روزها که به جفا و ظلم می‌گذرد، کوتاه شد، در کابل شخصی با مقام و حیثیت به عنوان شاه انتخاب شد.

هوش مصنوعی: هیچ کس از آن نسل در کابل نمانده است که شایستگی خواندن منشور و فرمان تیغ او را داشته باشد.

هوش مصنوعی: از کابل آمدند و باعث شدند که روز روشن پر از آتش و烟 شود و رنگ آسمان به کبودی گرایید.

هوش مصنوعی: در زابلستان همه چیز پرهیاهو و شلوغ است، اما هیچ کسی لباس مناسبی بر تن ندارد.

هوش مصنوعی: به نزد فرامرز بازگشتند و با خشم و ناراحتی به سراغ او آمدند.

هوش مصنوعی: در یک سال در سیستان، همه لباس‌ها سیاه و کبود بود و نشانه‌های غم و اندوه در جامعه مشهود بود.