هوش مصنوعی: زمانی که پنج سال از سلطنتش گذشت، در دنیا هیچ همتایی برای او نبود.

هوش مصنوعی: در ششمین سال، از دختر قیصر، پسری به دنیا آمد که مانند شاه می‌درخشید.

هوش مصنوعی: در آن زمان، شنیدن صدای اذان و دعوت به نماز رایج نبود، به گونه‌ای که آن پرورش‌یافتگان دلشاد و مغرور نمی‌دانستند چه چیزی را از دست می‌دهند.

هوش مصنوعی: یکی از افراد را با نامش شناختی و او را پدر خود معرفی کردی، در حالی که هویت دیگری از او وجود دارد که پنهان است و همچنین هویت دیگری که به وضوح قابل شناسایی است.

هوش مصنوعی: تو در دل خود، چیزی را به آرامی می‌گویی و در عین حال، به طور روشن و واضح در بیرون از خود فریاد می‌زنی.

هوش مصنوعی: خسرو قباد در درون گوشش آواز می‌خواند و می‌گفت شیر، که فرخ نژاد است.

هوش مصنوعی: شب هنگام، کودک به دنیا آمده و سه ساعتی گذشت، سپس بر خسرو، ستاره‌شناس، وارد شد.

هوش مصنوعی: از دانشمندان ستاره‌شناسی بپرسید که هر کس ستاره‌ای را در نظر دارد، با دقت و تأمل به آن نگاه کند.

هوش مصنوعی: آیا دیدی که پایان این کار چگونه خواهد بود و ستاره‌های سرنوشت این جهان‌دار چه می‌گویند؟

هوش مصنوعی: ستاره شمر در پاسخ گفت که در این آسمان چرخان، نتوانی یافتن راهی برای عبور.

هوش مصنوعی: این کودکی که می‌گویی باعث آشوب و درگیری می‌شود، به زمین و طبیعت آسیب می‌زند و نیازی به رعایت سپاه تو ندارد. پس، بر تو نیکی نمی‌کند.

هوش مصنوعی: این بیت اشاره دارد به این که انسان با راه یزدان و هدایت الهی، می‌تواند به درک و بهره‌مندی بیشتری از زندگی برسد. همچنین بیان می‌کند که همه چیز در این دنیا به نوعی به سرای دیگر و حقیقتی عمیق‌تر مرتبط است. در واقع، حرکت در مسیر الهی می‌تواند انسان را به موهبت‌های بیشتری رهنمون سازد.

هوش مصنوعی: دل پادشاه به خاطر رفتار و سخنان ناپسندشان ناراحت شد.

هوش مصنوعی: شاه به مرد دانا گفت: بر شماست که در مورد ستاره‌ها و آینده به خوبی عمل کنید و دقت لازم را به خرج دهید.

هوش مصنوعی: مواظب باشید که زبانتان در حضور بزرگترهای ایران زمین به این حالت نیفتد.

هوش مصنوعی: او همواره به ستاره‌ها نگاهی با دقت و محبت داشت، همان‌طور که بر برکت و قدرت پادشاهی تأکید می‌شود.

هوش مصنوعی: از سخنان عمیق و پرمعنی شهریار، هیچ کس را در آن هفته به بار و کار نرساندند.

هوش مصنوعی: از شکار و می، به یکی سو رفت و در آن مدت، هیچ‌کس را ندید.

هوش مصنوعی: همه سران و بزرگان به سمت موبد رفتند و هر کدام داستان‌هایی را بیان کردند.

هوش مصنوعی: بدان که چه اندازه نام‌آور است شاه، که راه را بر افراد کم‌سر و سامان بسته است.

هوش مصنوعی: چندما موبد پیام را شنید، به سرعت به نزد شاه رفت و تمام اطلاعات را درباره سپاه به او منتقل کرد.

هوش مصنوعی: پادشاه به او گفت: من به خاطر دشواری‌های زندگی، دلم تنگ و گرفته شده است.

هوش مصنوعی: به خاطر سخنان این مرد ستاره‌شناس، نسبت به آسمان و گردونه‌اش بی‌احساس و ناسپاس شدم.

هوش مصنوعی: شخصی به گنجور گفت که یک پارچه نرم و زیبا بیاور و یکی نوشته را هم در میان آن قرار بده.

هوش مصنوعی: او گنجی را به دست آورد و موبد را دید. دلش پر از احساسات شد و تصمیم گرفت سکوت کند.

هوش مصنوعی: بعد از آن، یزدان به او گفت: «کافی است، زیرا که دانش هر کس از همه چیز برتر است.»

هوش مصنوعی: اگر چنین باشد که تقدیر ناچار وضعیت آسمان را تغییر دهد، چهره‌ جستجوگر را نیز دگرگون خواهد کرد.

هوش مصنوعی: چه اندازه ناپسند است که کسی تحت بدی و آسیب قرار گیرد و باز به دنبال کمک و درمان برود، در حالی که چنین سخنی از دانش چگونه می‌تواند درست باشد؟

هوش مصنوعی: فقط از شادی تو، هیچ چیزی نباید جز به خاطر خوشحالی‌ات به یاد داشته باشی و از گفتار دیگران هیچ یاد نکن.

هوش مصنوعی: هنگامی که خسرو سخن موبد را شنید، خندید و تصمیم به انجام کار تازه‌ای گرفت.

هوش مصنوعی: دبیر خوش اخلاق را به نزد خود فراخواند و با او صحبت کرد، اما از حد و حدود خود فراتر نرفت.