نیکوتر از تلاش شما برای نگاهداشت فرهنگ ایران زمین تلاشی در این روزگار هویدا نیست.
سپاس

در موسیقی اصیل ایرانی ، یکی از ابیات این شعر با تغییراتی به اضافه بیتی که به آن افزوده شده معمولاً برای گوشه رجز در دستگاه چهارگاه خوانده می شود که بدین صورت است:
یکی دختری داشت خاقان چو ماه
کجا ماه دارد دو چشم سیاه
به دنبال چشمش یکی خال بود
که چشم خودش هم به دنبال بود