هوش مصنوعی: وقتی که آن چادر سیاه مخفی شد، از دور صدای خروش و هیاهو به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: جهانگیر به ملاقات پدرش می‌رفت، اما در دلش ناراحتی و درد بسیاری داشت.

هوش مصنوعی: وقتی او را دید، به زاری افتاد و برایش دعا کرد. مدتی طولانی به او نزدیک بود و در برابرش ایستاده بود.

هوش مصنوعی: او به او گفت: ای پادشاه ناامید، از شراب خوش طعم در جهان خاطره‌ای باقی مانده است.

هوش مصنوعی: اگر تو را به پشت خود بگذارم، با سوزن نوک انگشتت می‌سوزم.

هوش مصنوعی: نگاه کن تا چه می‌گویی، در حالی که به من غم دست داده و دل تو از اندوه پر شده است.

هوش مصنوعی: اگر تو ای پادشاه، بر درگاهت فرمان دهی، من یکی از بندگانت هستم که نگهبان تو خواهم بود.

هوش مصنوعی: من به دنبال مقام یا جاهی نیستم و نمی‌خواهم نیرویی همراه داشته باشم؛ تنها می‌خواهم خود را در حضور پادشاه معرفی کنم.

هوش مصنوعی: هرمز به او گفت: ای دانا، این روزهای سخت هم به زودی از سرم می‌گذرد.

هوش مصنوعی: نزدیک تو، آرزو دارم که سه چیز به من عطا شود و دیگر از تو چیزی نخواهم.

هوش مصنوعی: یکی در صبحگاهان، هنگامی که روز نو آغاز می‌شود، با صدای خوش و دل‌انگیز خود به ما انرژی و شادابی می‌دهد.

هوش مصنوعی: و دیگر سوارانی که بر دوش گردن‌کشان نشسته‌اند و نشان‌هایی از نبردهای گذشته دارند.

هوش مصنوعی: به من اطلاع بده که کسی از میدان نبرد صحبت کند و بتواند شکار موفقی داشته باشد.

هوش مصنوعی: سخن از فردی می‌گوید که دانا و با تجربه است و درباره‌ی شاهان و حکمرانان صحبت می‌کند.

هوش مصنوعی: نویسنده‌ای می‌نویسد که با کلماتش می‌تواند من را به شدت تحت تأثیر قرار دهد و دردم را به تصویر بکشد.

هوش مصنوعی: آرزوهای زیبا و دلنشین می‌توانند همواره به دلداده‌ای وفادار تبدیل شوند و در عین حال، به فردی بی‌خیال و بی‌توجه نیز رهنمون شوند.

هوش مصنوعی: از این پس، اجازه نده که دیگران جهان را با چشم‌های پر از خشم و نفرت ببینند.

هوش مصنوعی: خسرو به شهریار گفت: ای پادشاه، هرگز نخواهم گذاشت که بر چشمان تو غم و اندوهی بیفتد.

هوش مصنوعی: اگر کسی وجود داشته باشد که در خاموشی و پنهان از تو بدخواهی کند، وجودش از جهان دور باد.

هوش مصنوعی: اما توجه کن به روح روشن که بهرام چوبینه، قهرمان شد.

هوش مصنوعی: این بیت بیانگر وضعیت نابرابر جنگ است، به طوری که تعداد سربازان دشمن بیشتر از سوارکاران و جنگجویان ماهر است. جنگجویان و سربازان با وجود این برتری در تعداد، آماده نبرد هستند و احساس قدرت و آمادگی می‌کنند.

هوش مصنوعی: اگر ما به دور دنیا سفر کنیم و دست به ابتکار بزنیم، جایی برای آرامش و نشستن پیدا نخواهیم کرد.

هوش مصنوعی: کسی دیگر وجود دارد که دبیر کارکشته‌ای است و می‌تواند سخنان گذشته را برای پادشاه بخواند.

هوش مصنوعی: سوار (مردی با سواری استاد شده) که در میدان جنگ تربیت شده باشد، می‌داند که رفتار و آداب میهمانی نیز چه طور است.

هوش مصنوعی: هر بار که به یاد تو می‌افتم، با درد و غم دل می‌زنم؛ بی‌زحمت، کمتر از این حال و احوال را برای من حفظ نکن.

هوش مصنوعی: مبادا به این خطا دچار شوی که این امور از خود ماست، زیرا این کارها از ناآگاهی و نادانی ما ناشی می‌شود و حقیقتاً ریشه در اراده‌ای الهی دارد.

هوش مصنوعی: دل تو به این درد خوشحال باشد، همان‌طور که با خرد و اندیشه نیز پیوند دارد.

هوش مصنوعی: او این را گفت و سپس با حالتی گریان از پیش رفت. راز خود را آشکارا به کسی نگفت.

هوش مصنوعی: پسری که از شهریار مهربان‌تر است، در این ماجرا به یکی از عاقلان داستانی را گفت.

هوش مصنوعی: یار من کسی است که با زبان شیرین و نرمش، سخن می‌گوید. او به قدری با تجربه و بزرگ شده که پیر و پخته به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر هنرمند با مردم بی‌هنر در ارتباط باشد، در نهایت نیز به سرنوشتی مشابه آنها دچار خواهد شد و به خاک سپرده خواهد شد.