هوش مصنوعی: زمانی که خورشید نور خود را از دست داد و بی‌رنگ شد، ستاره در برج شباهنگ نمایان شد.

هوش مصنوعی: قیصر به نیرنگ و فریب از دیگران خواسته است که افکار و نظرات پیچیده و دشوار را به جلو بیاورند.

هوش مصنوعی: محلی بسازید که تعجب برانگیز باشد و هیچ‌کس نتواند آن را با جسم و ظاهرش بشناسد.

هوش مصنوعی: زنی زیبا و دلربا بر تخت نرم نشسته است، او از شرم چهره‌اش به لطافت می‌درخشد و لباس‌های زیبایی بر تن دارد.

هوش مصنوعی: به همین دلیل، در جلو و پشت او، کسانی هستند که او را می‌پرستند و بندگی می‌کنند.

هوش مصنوعی: به آرامی بر روی تخت نشسته است و بدون هیچ گفت وگویی به حالتی غمگین و زار به نظر می‌رسد؛ مانند زنی زیبا که در حال گریه است.

هوش مصنوعی: زمانی که به یاد کسی می‌افتی، اشکی از چشمانت به زمین می‌ریزد.

هوش مصنوعی: هر کس را که از دور ببینی، به نوعی او را شیفته و تحت تأثیر نور و زیبایی او خواهی یافت.

هوش مصنوعی: دختری به چهره‌ای زرد و چشمانی مانند ابرهای بهار، بر مسیحا گریه می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی بزرگان با قدرت و تاثیر خود به جایگاه مناسب برسند، به عنوان راهنمایی برای پادشاهی مانند قیصر ظاهر می‌شوند.

هوش مصنوعی: هنگامی که قیصر از خردمندی شنید، به سمت طلسم رفت و در آنجا ظاهر شد.

هوش مصنوعی: فرستاد با شگفتی که از یک جادو به وجود آمده بود، گستهم را به جلو احضار کرد.

هوش مصنوعی: گستهم گفت: ای نامدار، من دختری دارم که زیبایی‌اش مانند نگار است.

هوش مصنوعی: به خود ببال و در زمان مناسبی که برای ازدواج است، به دنبال کسی نرو که هویت واقعی او را نمی‌شناسی.

هوش مصنوعی: من به او که شبیه مسیحا بود، مسیر را نشان دادم و به خاطر نادانی‌ام، به او اجازه دادم تا از پرده‌ی رازها پرده‌برداری کند.

هوش مصنوعی: من او را به سوی آسمان فرستادم و او در حالی که جوان بود، روانه شد.

هوش مصنوعی: اکنون او در آرامش نشسته است و درد و رنج در روشنایی روز بر او خط می‌کشد.

هوش مصنوعی: نه از نصیحت من چیزی می‌پذیرد و نه حرفی می‌زند. دنیای جدیدی که برایش به وجود آمده، از درد و رنج او به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: کسی که متحمل زحمت و سختی شده است، او را مشاهده کن و از گفتار آگاهان و دانشمندان بهره گیر.

هوش مصنوعی: جوانی و خصلت‌های برجسته پهلوانی چگونه می‌تواند بدون تو زبان بگشاید و سخن بگوید؟

هوش مصنوعی: گستهم گفت: من می‌خواهم تو را نرم و راحت کنم، اما ابتدا باید از دل تو غم و ناراحتی را بیرون کنم.

هوش مصنوعی: در کنار جادو و راز، آن فرد معروف و با دل باز حضور داشت و در گفتگوها موفق و خوش‌بخت بود.

هوش مصنوعی: وقتی به نزدیک تخت او رسید، از روی طلسم بالای تخت او را بلند کرد و نماز خواند.

هوش مصنوعی: مرد ارزشمندی نشسته و با دختر خوش‌سیما صحبت می‌کند.

هوش مصنوعی: شجاعانه فردی ابتدا با اندیشه وارد می‌شود و به سخنان حیاتی که برای او مفید است، توجه می‌کند.

هوش مصنوعی: او به دختر قیصر گفت: ای دختر باهوش، از عمل عدالت دست برندار.

هوش مصنوعی: هیچ راه نجاتی از مرگ برای پرنده‌ای مانند عقاب وجود ندارد، چه در جنگل و در میان شیرها باشد و چه در آب و در کنار ماهی‌ها.

هوش مصنوعی: همه درباره‌ی پهلوان بد حرف می‌زدند و می‌گفتند که همسر او نه سخن می‌گوید و نه روحی در بدنش وجود دارد.

هوش مصنوعی: هر زمان که با انگشت به گریه می‌افتادی، به تعبیر می‌توان گفت که تو به نوعی نشانه‌ای از نارضایتی یا درد را از خود بروز می‌کردی.

هوش مصنوعی: چون من از او حیران و شگفت‌زده شدم، قیصر کسی را فرستاد تا او را بخواند.

هوش مصنوعی: چه دیدی؟ به او گفتم از دخترم که به خاطر او تاج و چتر سرنوشتم تیره و تار می‌شود.

هوش مصنوعی: به او گفتم که من نصیحت‌های زیادی به او داده‌ام، ولی او هیچ‌کدام از آن‌ها را جدی نگرفته و به کار نمی‌گیرد.

هوش مصنوعی: روزی قیصر به بالوی گفت که امروز با اندیانی که آمده‌اند همراه باش.

هوش مصنوعی: شاپور، که مهتری بزرگ و نیکوکار است، جان ما را به شادی این دختر بخشیده است.

هوش مصنوعی: در اینجا به کسی توصیه می‌شود که نزد این دختر، که در موقعیتی برجسته و خاص قرار دارد، صحبت کند و از بزرگی و نام‌آوری یک پادشاه الهام بگیرد یا درباره‌اش صحبت کند.

هوش مصنوعی: شاید از دخترم جوابی بگیری که سبب شود آتش غم و دردی که بر سرم است، فروکش کند.

هوش مصنوعی: شاید او حرف‌های شما را بشنود و متوجه شود که مانند یک ماهی در آب است.

هوش مصنوعی: امروز تصمیم دارم که پاسخ دهم، مانند زمانی که صدا به شادی و خوشحالی می‌رسد.

هوش مصنوعی: از این اندوه غم‌انگیز رها می‌شوم و احساس می‌کنم که درد و رنج همچون بارانی خونین بر زمین میریزد.

هوش مصنوعی: آن شخص عزیز و آزاد مردی که سخن می‌گفت، رفت و هر یک از آنها در موضوع خود بحثی را آغاز کردند.

هوش مصنوعی: هیچ‌کدام از آن‌ها جواب ندادند و آن زن که زبانش قفل شده بود، سکوت را انتخاب کرد.

هوش مصنوعی: از آن باخت و بیچارگی، به نزد قیصر راهی شدند و برای حل مشکل خود به داور مراجعه کردند.

هوش مصنوعی: هرچند ما نصیحت کردیم و گفتیم، او هیچ بهره‌ای از آن نصیحت‌ها نبرد.

هوش مصنوعی: قیصر با اندوهی عمیق بیان می‌کند که ما در این زمانه سخت، دچار آسیب و رنج هستیم، و در واقع به نوعی به حال خود افسوس می‌خورد.

هوش مصنوعی: آن بزرگ‌مردان که راه چاره‌ای نیافتند، به سوی عقل و خرد روی آوردند و بر مرکب تصمیم نشستند.

هوش مصنوعی: به او گفتند، ای دبیر مشهور و بزرگ، در نظر بگیر که از نسل اردشیر هستی.

هوش مصنوعی: شخصی به سوی این دختر می‌رود تا شاید یک بار صدای او را بشنود.

هوش مصنوعی: یک فرد مقاوم و قابل اعتماد را از ایوان فرستادند تا به نزد آن مرد جنگجو برود.

هوش مصنوعی: هنگامی که خراد بر زین سوار شد، نگاهی به چهره و سر و تاجش انداخت.

هوش مصنوعی: مدت زیادی او در برابر طلسم فریبنده‌ای بود که نماز را به او نزدیک می‌کرد.

هوش مصنوعی: مردی بسیار صحبت کرد، اما زن هیچ جوابی نداد. این امر باعث شد که آن مرد، که از نظر ویژگی‌ها و نژادش برتر بود، به شدت در فکر فرو رود.

هوش مصنوعی: تمام وجود زن را می‌نگریستم و می‌دیدم چگونه پرستندگانش به او توجه دارند.

هوش مصنوعی: می‌گفت که اگر زن از درد و غم بی‌خبر است، پس چه دلیلی دارد که سکوت کند و پرستش نکند؟

هوش مصنوعی: اگر خود را در برابر او کوچک ببینی، باز هم سزاوار محبت او هستی. اگر هم کم و کاستی داشته باشی، باز او از خشم دور است و بر تو خشم نمی‌گیرد.

هوش مصنوعی: او به جلو می‌رود و هر لحظه به چپ و راست می‌چرخد، اما هنوز نمی‌داند چطور باید حرکت کند.

هوش مصنوعی: وقتی آن قطره اشک را به زمین انداخت، نه دستش تکان خورد و نه پاهایش حرکت کردند.

هوش مصنوعی: اگر در این بدن به خود جان بخشیده‌ای، پس نمی‌توانی جز از دستان خودت، حرکتی انجام دهی.

هوش مصنوعی: تو توجهت را به سمت دیگری معطوف کردی، و اگر دستت را جای دیگری دراز می‌کردی، وضعیت متفاوتی پیش می‌آمد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که من نمی‌توانم ببینم جنبش و تحرک در جان و بدن وجود داشته باشد، مگر اینکه از ترفندهای یک فیلسوف یا حکیم باشد که به نوعی جادو یا طلسم مربوط می‌شود. به عبارت دیگر، همه‌ی جنبش‌ها و تغییرات در زندگی، تحت تأثیر تفکر و فلسفه‌ای عمیق و مرموز قرار دارد.

هوش مصنوعی: قیصر به کسی که در مقابلش ایستاده بود، لبخند زد و گفت که این چهره‌ی زیبا را هیچ کس لیاقت جفت شدن با آن را ندارد.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که رومیان یک نوع سحر یا جادو ایجاد کرده‌اند که به وسیله آن نمی‌توان بالوی و گستهم را تشخیص داد. در واقع، اشاره به وجود یک فریب یا پنهان‌کاری دارد که باعث می‌شود حقیقت مشخص نشود و یا مواردی که باید شناسایی شوند، قابل شناسایی نباشند.

هوش مصنوعی: ای ایرانیان! با لبخند بروی ما نگاه کنید و حتی اگر چشمان ما را ببندید، باز هم این لبخند شما را احساس خواهیم کرد.

هوش مصنوعی: وقتی شاه این را می‌شنود، خوشحال می‌شود و چهره‌اش باز و لب‌هایش خندان می‌شود.