هوش مصنوعی: خوبان به دروازه کاخی رسیدند و هر کدام در دست خود دو شاخه گل داشتند.

هوش مصنوعی: در اینجا دربان به فردی نگاه می‌کند که در شرایط خاصی قرار دارد. او با اعتماد به نفس سخن می‌گوید و در عین حال دلش نیز نگران و مضطرب است.

هوش مصنوعی: اگر بدون خبر از در بیرون بروید، برای من شگفت‌آور خواهد بود که شما چگونه خواهید بود.

هوش مصنوعی: مجسمه‌ها و معبودان با زیبایی و شوق به پاسخ او آماده شدند، اما به خاطر تنگی دل و غم، از جای خود برخاستند.

هوش مصنوعی: امروز روزی متفاوت است و دیگر خبری از گیاهان خوشبو نیست.

هوش مصنوعی: بهار فرا رسیده و از باغ گل، گلی برمی‌داریم، و از روی زمین، شاخه‌ای سنبل نیز برمی‌چینیم.

هوش مصنوعی: نگهبان امروز نباید به کارهایش اهمیتی بدهد، بلکه باید به شمار افراد و وضعیت فعلی توجه کند.

هوش مصنوعی: زال، سردار بزرگ و فرمانده‌ای از کابُل نیست و بنابراین چادر شاه زابل هم وجود ندارد.

هوش مصنوعی: در این بیت، اشاره شده است که نباید به ظواهر دقت کرد، زیرا ممکن است کسانی که در کاخ و موقعیت‌های رفیع به نظر می‌رسند، در واقع در شرایط بدی قرار داشته باشند. به عبارت دیگر، نمی‌توان به ظاهر و تشریفات تکیه کرد، زیرا ممکن است در پس این ظاهر، حقیقتی دشوار و ناکامی وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: اگر محبوب شما را با گلی در دست ببیند، ممکن است در دلش احساس ناراحتی کند و شما را از نظرش پایین بیاورد.

هوش مصنوعی: در زیر گنبدی زیبا، بت‌ها نشسته بودند و با ماه به گفتگو پرداخته بودند.

هوش مصنوعی: آنها سکه و جواهرات را پیش روی هم گذاشتند و رودابه درباره مقدار و ارزش آنها سؤال کرد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که اگر کسی بخواهد به خاطر فعالیت‌ها و کارهای خود با پسر سام، که یک شخصیت مهم و برجسته است، شناخته و دیده شود، باید در این زمینه تلاش کند و خود را به نمایش بگذارد. به عبارتی، برای دستیابی به شهرت و اعتبار، عمل کردن و ظهور در میان دیگران اهمیت دارد.

هوش مصنوعی: پری چهره‌ها به سرعت به سمت ماه رفتند زمانی که فرصتی برای گفت‌وگو پیدا کردند.

هوش مصنوعی: مردی وجود دارد که مانند سرو سهی زیبا و باوقار است و به لحاظ زیبایی و اهمیت به فر و مقام شاهانه شباهت دارد.

هوش مصنوعی: این متن به جلوه‌های ظاهری و ویژگی‌های ظاهری اشخاص اشاره دارد. در آن به زیبایی‌ها و جذابیت‌های فیزیکی و همچنین به ظرافت و تناسب اندام اشاره شده است. به نوعی، این جمله درباره تعادل و تناسب میان ویژگی‌های ظاهری و دیگر خصیصه‌ها صحبت می‌کند.

هوش مصنوعی: دو چشم او مانند دو گل نرگس سیاه است، لبانش مانند شیره و رخش هم چون خونین است.

هوش مصنوعی: دست‌ها و ساعدهای او مانند پاهای قوی و نیرومند شیر نر است، در حالی که دل او به اندازه یک موبد و شاه بزرگ و محترم است.

هوش مصنوعی: موهای او کاملاً سفید است و مانند رنگ آهوست، این موضوع نه تنها زشت نیست بلکه زیبایی خاصی دارد.

هوش مصنوعی: موهای آن پهلوان جهان مانند زره نقره‌ای بر روی گلی سرخ و زیبا است.

هوش مصنوعی: طوری به نظر می‌رسی که انگار باید همین‌گونه باشی، و اگر این‌طور نیستی، محبت و عشق تو زیاد نخواهد شد.

هوش مصنوعی: خبر خوش برگشتن را به دیار تو داده‌ایم، دل امیدوار ما به این امر خوشحال است.

هوش مصنوعی: حالا باید برای مشکل مهمان راه حلی پیدا کنیم و از او بخواهیم که مشخص کند چه زمانی باید برگردیم.

هوش مصنوعی: سرو بن به بندگانش گفت که دیگر در فکر و گفتار خود تغییر کرده‌ای.

هوش مصنوعی: زال، همان کسی که مرغ را پرورش داده بود، اکنون به قدری پیر و پژمرده شده بود که دیگر نشانی از جوانی و شادابی در او نیست.

هوش مصنوعی: به هنگام ملاقات، چهره‌اش مانند گل سرخ، با قامت بلند و زیبایی خاصش، بسیار دل‌انگیز و جذاب بود.

هوش مصنوعی: صورت من را به زیبایی در مقابل او آراستی و سپس از او خواستی که به تو روی بیاورد.

هوش مصنوعی: او مدام صحبت می‌کرد و لب‌هایش پر از خنده بود، چهره‌اش هم مانند گلی سرخ و شاداب می‌درخشید.

هوش مصنوعی: پرستنده به معشوقه زیبا روی خود گفت که حالا وقت آن است که راه حلی برای مشکل پیدا کنیم.

هوش مصنوعی: هر چیزی که آرزوی تو باشد، خداوند به تو خواهد داد. امیدوارم نتیجه این کار نیکو باشد.

هوش مصنوعی: یک خانه‌ای بود که به زیبایی بهار می‌مانست و چهره‌ی بزرگان در آن مانند نگار زیبا و درخشان بود.

هوش مصنوعی: ظروف زرین را با پارچه‌های چینی زیبا تزیین کردند و آماده کردند.

هوش مصنوعی: در اینجا به تصویر زیبایی اشاره شده که در آن سنگ‌های قیمتی مانند عقیق و زبرجد با هم ترکیب شده‌اند و در کنار آن‌ها نوشیدنی و خوشبویی مانند مشک و عطر عنبر وجود دارد. به نوعی می‌توان گفت که این ترکیب نماد زیبایی، ثروت و لذت‌های زندگی است.

هوش مصنوعی: همه با بهترین و باارزش‌ترین چیزها آراسته‌اند و جام‌هایشان پر از گلاب روشن است.

هوش مصنوعی: در این شعر، اشاره به زیبایی‌های مختلف گل‌ها و گیاهان است که هر کدام ویژگی‌های خاص خود را دارند. بنفشه، نرگس، ارغوان، سمن، شاخ و سنبل، نمادهای زیبایی و طراوت هستند و به تنوع و شکوه طبیعت در سیر و سفر به نقاط مختلف اشاره دارند. این شرح به نوعی نشان‌دهنده‌ی جذابیت و تازگی جهانی است که این گل‌ها به آن تعلق دارند.

هوش مصنوعی: خورشید از خانه‌ای که دختری زیبا و روشن دارد، بیرون می‌آید و با خود بوی خوشی را به همراه می‌آورد.