فردوسی سلیح را به کار برده گمان میکنم به شباهت سلیح به zerih که ریخت پهلوی زره است اگاه بوده است ر که به ل بدل می شود نیاز دارد واکاوی شود . زینه هم یعنی سلاح و زینهار هم زین دارد و هار در اوستا معنی مراقبت و نگهداری می دهد و زینهار یعنی کسی که زیر سایه سلاحی بی گزند است

ضریح هم که دیواره ای مشبک است که گرد ارامگاه امامزادگان می کشند هم به مناسبت حلقه حلقه بودن و خانه خانه بودن باید زریه بوده باشد زیرا زره حلقه حلقه فلز داشته است در مجموع انچه فردوسی به کار برده از زبانهای دیگر باید به چشم ریو و تردید در ان نگریست

که رحمت بران تربت پاک باد

دلت را هُش سام زابل کجاست
لطفا تصحیح بفرمایید

درود

خوانش ها افتضاح و پر از اشتباه خوانداری!

اغلب ساختار جملات و تقدم و تاخر آن در خوانش رعایت نمی شود در نتیجه مفهوم هم اغلب از دست شنونده به در می رود. گنجور با این اعتباری که نتیجه زحمات بی دریغ دست اندرکاران است، باید تیمی قوی برای خوانش متون داشته باشد به ویژه برای شاهنامه سترگ.