هوش مصنوعی: سلطان بزرگ با اراده‌ای محکم گفت: "شما هر چه که گفتید، همه‌اش را در دل نگه دارید."

هوش مصنوعی: در آن زمان، شاه برای زال به صدا درآمد و از او خواست که صحبت کند، زیرا او تمایل داشت که درباره چیزی گفتگو کند.

هوش مصنوعی: بدان که وقتی از او سوال کنند، بسیاری از چیزهای پنهان و داستان‌های قدیمی نیز آشکار خواهد شد.

هوش مصنوعی: خردمندان بیدار و باهوش، همانند زال، به همراه موبدان معروف نشستند.

هوش مصنوعی: موبدی از زال پرسید که آیا او می‌تواند راهی برای انتخاب و تشخیص خرد پیدا کند.

هوش مصنوعی: از میان دوازده سرو خوش قامت و بلند که در این باغ رشد کرده‌اند، یکی از آن‌ها به‌خصوص سرزنده و با شادابی خاصی درخشیده است.

هوش مصنوعی: هر کسی بر اساس دانش و آگاهی خود، ویژگی‌هایی را به خوبی نشان می‌دهد و در زبان فارسی هم، هر کلمه یا جمله‌ای که بیان می‌شود، با دقت و احساس در معانی آن نمایان است.

هوش مصنوعی: دیگری از موبدان گفت: ای کسی که با افتخار و شجاعت سوار بر دو اسب با ارزش و تندرو هستی.

هوش مصنوعی: یکی از آنها به مانند دریای پر تلاطم و عمیق است و دیگری مانند بلور شفاف و درخشان که درخشش آبی دارد.

هوش مصنوعی: بشتابید، زیرا هر دو در حال تند رفتن هستند و هرگز یکدیگر را پیدا نخواهند کرد.

هوش مصنوعی: سدیگر سوال کرد که سی سوار کجا می‌توانند بر شهریار عبور کنند؟

هوش مصنوعی: هرگاه یکی از تعداد زیاد افراد کم شود و تو دوباره آن‌ها را بشماری، تعداد همانطور که بود باقی می‌ماند. اگر به افراد نگاه کنی، تغییر خاصی را احساس نمی‌کنی.

هوش مصنوعی: در اینجا به زیبایی و سرسبزی یک دشت اشاره می‌شود که پر از علف و جویبارهای روان است. این تصویر نشان‌دهندهٔ طبیعتی سرزنده و شاداب است که چشم‌انداز خوشایندی را به وجود می‌آورد.

هوش مصنوعی: مردی با داس بزرگی به سمت مرتع بزرگ وارد می‌شود.

هوش مصنوعی: آن گیاه خشک و تر، هیچ تأثیری از آن کار نخواهد گرفت و آن را ترک خواهد کرد.

هوش مصنوعی: سخن دیگری به میان آمد که دو سرو بلند را از دریا با موجی به سوی غروب می‌برند.

هوش مصنوعی: یک پرنده‌ای دارند که در شب نمی‌تواند بر روی بام بپرد و باید از آن پایین بیفتد.

هوش مصنوعی: وقتی که از این حال و روز رهایی یابد، برگ‌های خشک به زمین می‌افتند و بوی خوش مشک را پخش می‌کنند.

هوش مصنوعی: از دو چیز، یکی همیشه پرآب و سرزنده است و دیگری پژمرده و غمگین شده است.

هوش مصنوعی: از من بپرسید که در کوه‌ها یک شهر کوچک محکم و استوار پیدا کرده‌ام.

هوش مصنوعی: مردم با شادی و سرزندگی از شهر کوچ می‌کنند و به دشت خشک و بی‌حاصل می‌روند.

هوش مصنوعی: سازندگان بناهایی عالی و زیبا ساختند، که سبب شد تا مردم آن‌ها را ستایش کنند و در برابرشان سر تعظیم فرود بیاورند.

هوش مصنوعی: در این جهان، هیچ‌کس به یاد سخنان شیرین و دلنشین آنان نمی‌افتد و از یادشان نمی‌رود.

هوش مصنوعی: یک پرنده از این دیار ناگهان پر می‌کشد و با پروازش، همه چیز را از پنهان بودن بیرون می‌آورد.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که نیازی به سرزمین‌های ایشان نیست، بلکه همفکران و دوراندیشان می‌توانند به خوبی به این نیاز پاسخ دهند و مشکلات را حل کنند.

هوش مصنوعی: به طور مستقیم و صریح این سخنان را بیان کن و در مکان مناسب آنها را جستجو کن.

هوش مصنوعی: اگر این رازها را فاش کنی، می‌توانی از خاک تیره، عطر خوش سارا را به وجود آوری.