هوش مصنوعی: وقتی خسرو سخن دانشی را از دستان شنید، پاسخی به او داد.

هوش مصنوعی: او به او گفت: ای پیر با اندیشه پاک، همه افکار و سخنان تو زیبا و دلنشین است.

هوش مصنوعی: از زمان منوچهر تا به حال، هیچ چیز جز بی‌آزاری و نیکی را نمی‌توان در نظر گرفت.

هوش مصنوعی: آن رستم معروف، قهرمان بزرگ و ستونی از قدرت و شکوه کیانی است که انجمن را زینت می‌بخشد.

هوش مصنوعی: سیاووش به وسیله کسی تربیت شده که او را به خوبی‌ها و فضائل هدایت کرده است.

هوش مصنوعی: سپاهی که گوپال را دیدند، متوجه زیبایی و شکوه او شدند.

هوش مصنوعی: بسیاری از جنگجویان بدون اینکه به نبرد بپردازند، از میدان فرار کردند و همه جا پر از تیر و کمان شده بود.

هوش مصنوعی: به سوی نیاکان من که از دشمنی پر هستند، مانند راهنمایی که موفقیت را نشان می‌دهد، برو.

هوش مصنوعی: اگر نام و زحمت تو را به یاد بیاورم، این سخن تازه برای نسل‌های آینده حفظ خواهد شد.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم درباره تو صحبت کنم، هرچند با زبان زیبا و شیرین، در نهایت باید تو را ستایش کنم و نه نکوهش.

هوش مصنوعی: هر سوالی که از وضع من بپرسی، از بار ندادن و آزار من است.

هوش مصنوعی: من تنها یک آرزو برای خدا داشتم، و برای رسیدن به آن، تمام دنیا را نادیده گرفتم.

هوش مصنوعی: الان پنج ساعت و نیم است که من می‌خواهم از خداوند در این موضوع کمک بگیرم.

هوش مصنوعی: الهی، گذشته‌ی گناهانم را ببخش و تاریکی‌ها و مشکلاتم را روشن کن.

هوش مصنوعی: من را از این خانه تاریک و غم‌انگیز ببر، که در تمام نیکی‌ها مرا هدایت نمی‌کند.

هوش مصنوعی: من از این حقیقت نمی‌گذرم، زیرا مانند شاهان گذشته سرم را زیر بار نخواهم کرد.

هوش مصنوعی: اکنون به این نتیجه رسیدم که هرچه به دنبالش بودم، در واقع باید به دنبال آن می‌رفتم که چه چیزی برایم به ارمغان می‌آورد.

هوش مصنوعی: در صبح زود، چشمانم خواب‌آلود بود، که فرشته‌ای خوش خبر از سوی خداوند به من آمد.

هوش مصنوعی: زمان آن رسیده که سفر تو به پایان برسد و دیگر نگران نباشی و آرامش را تجربه کنی.

هوش مصنوعی: اکنون زمان آن رسیده است که دیگر غم و غصه را کنار بگذارم و به مقام و جایگاه خود توجه کنم.