هوش مصنوعی: وقتی کاووس احساس امنیت کرد، تمام رازهای دلش را با خداوند در میان گذاشت.

هوش مصنوعی: او می‌گوید ای کسی که از زمانه خود برتر هستی، تو باید معلم خوبی برای نیکی‌ها باشی.

هوش مصنوعی: من از تو مقام و جایگاه عالی، خوش‌بختی، و تمامی نشانه‌های پادشاهی را به دست آوردم.

هوش مصنوعی: تو هیچ‌کس دیگری را مانند من از ثروت، قدرت و شهرت برخوردار نکردی.

هوش مصنوعی: از تو درخواست کردم که کسی را پیدا کنی که برای انتقام سیاوش آماده شود و کمر به کینه‌اش ببندد.

هوش مصنوعی: نوه‌ام را دیدم که دنیا را با دیدگاه خود می‌نگرد و با دانش، حکمت و اصول خود زندگی می‌کند.

هوش مصنوعی: انسانی که جستجوگر و دارای استعداد، زیبایی و عقل است، باید از شاهان و بزرگان گذشته فراتر برود.

هوش مصنوعی: وقتی سالم سه پنجاه سال را پشت سر گذاشت، موهای سیاهش مانند کافور سپید شد.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به این موضوع اشاره می‌کند که وقتی به چیزی یا کسی فکر می‌کند که برایش عزیز و باارزش است، احساس سنگینی و فشار می‌کند. او به نوعی در وضعیت حساسی قرار دارد و انتظار وقوع یک رویداد را می‌کشد که ممکن است بر او تاثیر بگذارد. حقیقت این است که این انتظار می‌تواند احساسات پیچیده‌ای را در وی ایجاد کند.

هوش مصنوعی: این دنیا روزها و زمان‌های زیادی را به خود دیده است، اما تنها تعداد کمی از آن‌ها به یاد می‌مانند و نامشان در تاریخ باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: کیخسرو، پادشاه بزرگ، در زمانی مشخص به همراه سپاهش در زیر سایه‌ی درختی نشسته است.

هوش مصنوعی: هر کسی از ایرانیان که به دنبال بدنامی و reputational damage برود، بدون توجه به اعتبار و شخصیت خود، در نهایت با خرسندی تمام گمنام و بی‌اثر خواهد رفت.

هوش مصنوعی: تمام لباس‌های آنان به رنگ کبود و سیاه درآمده بود و به مدت دو هفته در سوگ شاه می‌گذشتند.

هوش مصنوعی: به خاطر ستایش و بزرگداشت او، قصر بلندی بنا کردند و بر بالای آن، ده کمند (شبکه‌ای از طناب‌ها یا تله‌ها) قرار دادند.

هوش مصنوعی: نامداران و شایستگان را به همراه پارچه‌هایی با جنس‌های ارزشمند و تیره، از جمله دیبای رومی، به همراه بردند.

هوش مصنوعی: او را با عود، کافور و مشک می‌آراستند و تنش را با این عطرها خوشبو می‌کردند.

هوش مصنوعی: آنها تختی از عاج زیر اندام او نهادند و بر سرش تاجی از کافور و مشک گذاشتند.

هوش مصنوعی: وقتی کیخسرو از جلوی تخت سلطنت بازگشت، محل خوابش به شدت بسته شد.

هوش مصنوعی: هیچ کس نبود که کاووس، پادشاه را از کینه و جنگ به آرامش و آرامی ببیند.

هوش مصنوعی: در این دنیا، هیچ چیز به طور دائمی ثابت نمی‌ماند، پس خودت را به خاطر چیزهایی که ماندگار نیستند، ناراحت نکن.

هوش مصنوعی: نه افراد دانا و عاقل می‌توانند از چنگال مرگ فرار کنند، و نه سربازان و جنگجویان با جسارت، در برابر خواب و خواب‌آلودگی آسیب‌پذیرند.

هوش مصنوعی: حتی اگر تو شاه باشی یا مانند زردشت، در نهایت به مانند نهالی از خاک و بر روی سنگ به دنیا آمده‌ای.

هوش مصنوعی: بدان که دنیا به طور طبیعی دشمن توست، زمین هم در عین حال می‌تواند هم سکونتگاه تو باشد و هم جای دفن تو.

هوش مصنوعی: شاه به مدت چهل روز به خاطر از دست دادن نیا، سوگوار بود و از شادی دور بود و تاج و تخت را کنار گذاشته بود.

هوش مصنوعی: پس از آن بر روی تختی از عاج نشست و تاجی زیبا که دل‌ها را شاد می‌کند بر سر گذاشت.

هوش مصنوعی: گروهی از نیروها و افراد برجسته به دربار شاهان و بزرگانی که کلاه‌های زرین دارند، تجمع کردند.

هوش مصنوعی: به او که به مقام شاهی رسید، تبریک گفتند و بر سرش تاجی از گوهر و جواهر نهادند.

هوش مصنوعی: یک نفر باطل و ناپسند در سراسر دنیا به مانند یک پیروز و غالب بر تخت سلطنت نشسته است.