هوش مصنوعی: افراسیاب متوجه شد که شاه جهان، آب را ترک کرده است.

هوش مصنوعی: شب تاریک و ساکت بود و کسی از آنچه در دل می‌گذشت خبر نداشت. او سکوت کرد و چیزی به زبان نیاورد.

هوش مصنوعی: افرادی که دنیا را دیده‌اند، در آنجا دلی پر از درد و اندوه خواهند داشت و احساس تنهایی آنان را رها نخواهد کرد.

هوش مصنوعی: وقتی کیخسرو به گنگ آمد، دلی پر از غم و فکری پر از مشغله داشت.

هوش مصنوعی: وقتی به باغ بهشت نگاه کردی، دیدی که چطور شمرها مانند چراغ‌هایی درخشان در آنجا می‌تابند و دل را شاد می‌کنند.

هوش مصنوعی: در هر نقطه‌ای از زمین، چشمه‌ها و باغ‌های سرسبز وجود دارد که پر از سنبل و شاخه‌های بلبل است.

هوش مصنوعی: هر کس که اینجا نشسته، باید تا زمانی که زنده است، به همین شکل شاد و خوشحال زندگی کند.

هوش مصنوعی: پس از آن، شاه بیدار فرمان داد تا سپاه توران را برای او طلب کنند.

هوش مصنوعی: در دشت، باغ و خانه‌ها گشتند و در هر سمت، نشانه‌هایی را برگزیدند.

هوش مصنوعی: شخص جست‌وجوگر همچنان در حال حرکت بود، مانند بیابان‌گردی که امید دارد نشانی از آب یا مکان مناسبی پیدا کند.

هوش مصنوعی: زمانی که برای جستجوی او به سرعت و شتاب پرداختند، از میان افراد بسیاری متوجه شدند که او چه کسی است.

هوش مصنوعی: بسیاری از افراد بی‌گناه به دست ظلم و ستم شاه کشته شدند، اما هیچ نشانه‌ای از این بیدادگری پیدا نشد.

هوش مصنوعی: در دژ گنگ، پادشاهی زندگی می‌کرد که سال‌ها به همراه نوازندگان و میگساران به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: جهان مانند باغی زیبا و دل‌انگیز است که پر از گل‌ها و باغ‌ها و زمین‌های زراعی است.

هوش مصنوعی: شاه در حال رفتن است و دلش نمی‌خواهد که برود، اما در عین حال در دلش حس پیروزی و شادی وجود دارد.

هوش مصنوعی: تمامی قهرمانان ایران به طور کامل به نزد شاه رفتند.

هوش مصنوعی: اگر دل شاه از جایی نلرزد و به حرکت نیفتد، هرگز به سوی شهر ایران فکر و نظری نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: افراسیاب، که دارای اندیشه‌های بد و منفی بود، از آن سو به دریای آب رفته و از بین رفته است.

هوش مصنوعی: پیرمردی که در کنار کاووس شاه ایستاده، نه لباس و زرق و برق و نه ثروت و سپاه دارد.

هوش مصنوعی: اگر او به سوی ایران برود و پر از کینه باشد، پس چه کسی از ایران زمین محافظت خواهد کرد؟

هوش مصنوعی: اگر او دوباره با تاج و تختش بازگردد، تمام زحمت‌های ما بی‌ثمر خواهد شد.

هوش مصنوعی: سپس شاه به ایرانیان گفت که این اندرز برایشان بسیار مفید خواهد بود.

هوش مصنوعی: به خاطر آن شهر، مهمانان را دعوت می‌کند و از آن درد و رنج‌های زیاد رهایی می‌یابد.

هوش مصنوعی: بیشتر از همه افرادی که در اینجا هستند، کسی را محترم شمارید که ویژگی‌های بیشتری دارد و از نظر ارزش و مقام در جامعه، برتر است.

هوش مصنوعی: او را با لباسی زیبا آرایش کردند و از دژ و قلعهٔ نگهبان خواستند.

هوش مصنوعی: بگویید که در خوشحالی بمانید و از دل، فکر و اندیشه‌های منفی و ناامیدانه را کنار بگذارید.

هوش مصنوعی: ببخشید به اندازه‌ای که بدخواهان از اسبان و دارایی‌ها به حسادت و کینه‌ورزی پرداخته‌اند.

هوش مصنوعی: تمام شهر به خاطر آنها ثروتمند شد، زیرا که با یاری و حمایت و قدرت خود، توانستند به شکوه و عظمت دست یابند.

هوش مصنوعی: زمانی که خروس برای بیدار شدن از جا برمی‌خیزد، صدای شیپور به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: یک گروه از سربازان که با شتاب و سرعت حرکت می‌کردند، به سمت بیابان راه افتادند.

هوش مصنوعی: تمام بزرگمردان و نام‌آوران هر سرزمینی به جایی رفتند که در آن رهبری و فرماندهی وجود داشت.

هوش مصنوعی: خورش‌ها را به نزدیک شاه می‌بردند، جایی که سپاه و فرمانروا حضور داشتند.

هوش مصنوعی: در مسیری که لشکر از آن عبور کرد، زمین و آسمان به‌طور کامل مانند یک بازار شلوغ و پرهیاهو شده است.

هوش مصنوعی: در کوه و بیابان و مکان‌های دور، هیچ‌کس نبود که دستش را به سوی کسی دراز کند و یاری بخواهد.

هوش مصنوعی: بزرگان بدون تردید و با احترام، هدایای خود را به شهریار تقدیم کردند.

هوش مصنوعی: وقتی که لباس زیبایی بر تن آنها می‌پوشد، یاد آن گنجی می‌افتم که با زحمت به دست آورده‌ام و حالا از دست رفته است.

هوش مصنوعی: گیو با لشکری آماده شد و از آن شهر هر کسی که شایستگی رهبری داشت، به او پیوست.

هوش مصنوعی: هنگامی که او آن چهره زیبا و سرافراز را دید، از سوار بودن پیاده شد و به او احترام گذاشت و نماز گزارده و دعا کرد.

هوش مصنوعی: پادشاه با مهربانی فراوان به آن‌ها لطف کرد و به شیوه‌ای باستانی برایشان مکان مناسبی فراهم نمود.

هوش مصنوعی: زمانی که خسرو به کشتی نزدیک شد، از کشتی پیاده شد و بادبان را برافراشت.

هوش مصنوعی: دو هفته بر روی دریا ماند و با گیو چندی گفتگو کرد.

هوش مصنوعی: هر کسی که چیزی را ندیده، نباید به دنبال درنگ و وقت گذرانی در این دنیا باشد.

هوش مصنوعی: فرمان داد تا کار به پایان برسد و دو قایق را به آب بیندازند.

هوش مصنوعی: هر کسی که در عمق دریا با شجاعت عمل کند، می‌تواند شناسه و نشانه‌ای از کشتی را بشناسد.

هوش مصنوعی: او دستور داد که بادبان را بالا ببرند و به دریای بی‌ارزش سفر کنند.

هوش مصنوعی: راه دریا در یک سال به قدری سریع و تند شده که باد در مدت هفت ماه توانسته است به همان میزان پیشرفت کند.

هوش مصنوعی: آن پادشاه و سپاهش به سوی اینجا آمدند، اما به قدری به آرامی و با احتیاط حرکت کردند که حتی از وزش باد نیز مختل نشدند.

هوش مصنوعی: فرمانده لشکر به سمت خشکی رفت و کشتی‌ها را بستند و به آبی که در میان دشت بود نگاه کردند.

هوش مصنوعی: در آنجا خورشید در حال غروب است و زیبایی طبیعت را نشان می‌دهد، در حالی که کسی که از این زیبایی بهره‌برداری کرده، به آرامی در کنار رودخانه نشسته و به تماشای آن می‌پردازد.

هوش مصنوعی: به دستور او، پول و لباس فاخر از گنجینه به کسی داده شد که در این دنیا زحمت کشیده است.

هوش مصنوعی: از آن آب، کویر مسیر خود را گرفت و جهانی به جا مانده که همه از آن شگفت‌زده‌اند.

هوش مصنوعی: وقتی او متوجه شد، اشک‌هایش به راه افتاد و لشکری برای ملاقات با شاه آماده کرد.

هوش مصنوعی: از اسب پیاده شد و زمین را بوسید و برای شاه دعا و نیکی کرد.

هوش مصنوعی: همه افراد با هوش و زیرک به زیبایی آماده شدند تا از هر طرف نوازندگان و خوش‌نوازان را جذب کنند.

هوش مصنوعی: همه مسیرها و بی‌مسیرها صدای رود تو را به گوش رساند، گویی که هوا تیره و تار شده و رود به هم تنیده است.

هوش مصنوعی: پول نقره‌ای را به دیوار پر زرق و برق آویزان کردند و زیر آن با شکر پوشاندند.

هوش مصنوعی: هر کس که در مکران با زیردستی و نیکوکاری و بی‌ادعایی برخورد کند، به نیکویی و شایستگی شناخته می‌شود، حتی اگر نامدار و با مقام باشد.

هوش مصنوعی: آنها با هدایای خود و نذری به نزد پادشاه پیروزگر رفتند.

هوش مصنوعی: اگر از مرزی به دور شده باشی و آنجا که نیکو نیست، خبرها یا خواسته‌های بدی به گوشت برسد، اشک‌های تو به زیبایی سرازیر خواهد شد.

هوش مصنوعی: از اشک او، پادشاه آنچه را که مشاهده کرد، پذیرفت و از میان بزرگان یکی را انتخاب کرد.

هوش مصنوعی: او در زمین مکران به مقام رفیع رسید و به او هدایا و لباس‌های ارزشمندی بخشیدند و برایش ستایش و تحسین کردند.

هوش مصنوعی: وقتی که از سرزمین مکران و توران به چین می‌آید، خود و بزرگواران ایران زمین را به همراه دارد.

هوش مصنوعی: رستم، پسر زال و سام، با دل خوش و روحیه‌ای شاداب به استقبال او آمد.

هوش مصنوعی: زمانی که کیخسرو از دور نمایان شد، سوار با کلاهی بلند، چترش را بر افراشت.

هوش مصنوعی: از بالای اسب پیاده شد و در حیاط نماز خواند، سپس او را به سینه‌اش نزدیک کرد و نزد پادشاه با شکوه قرار داد.

هوش مصنوعی: او به شگفتی اشاره کرد که در آب دید و درباره گم بودن جادوی افراسیاب صحبت کرد.

هوش مصنوعی: رستم به مدت یک هفته در چین مهمان ماند و سپس به سمت ماچین حرکت کرد.

هوش مصنوعی: او به سمت سیاوش می‌رفت و در آن روز، ماه سفندار به طرز زیبا و درخشانی نمایان بود.

هوش مصنوعی: وقتی پدر به آن شهر رسید، چهره‌اش پر از اشک و دلش پر از درد بود.

هوش مصنوعی: در جایی که گرسیوزها به نفرین مردم گرفتار شده‌اند.

هوش مصنوعی: سر شاه ایران را بریدند و این عمل خواران به جایی رسید که شهریار و بزرگواران آن سرزمین به آنجا آمدند.

هوش مصنوعی: بارانی از خاک تیره به سر می‌بارید و او بر روی خود چاک‌هایی ایجاد می‌کرد.

هوش مصنوعی: رستم بر آن خاک، با افتخار و قدرت، فخر می‌کند و این کرامت را به جان بی‌مقدار و بی‌ارزش خود می‌بخشد.

هوش مصنوعی: کیخسرو، ای پادشاه، می‌گوید که من در این دنیا به عنوان یادگاری از تو باقی مانده‌ام.

هوش مصنوعی: من به خاطر کینه‌ات دیگر نمی‌توانم مانند گذشته زندگی کنم و تا زمانی که به دنیا هستم، در رنج می‌مانم.

هوش مصنوعی: من دیگر به تخت افراسیاب نمی‌پردازم و از این به بعد نه آرامش می‌طلبم و نه خواب راحتی خواهم داشت.

هوش مصنوعی: من با امید اینکه به دستم بیاورم، دنیای خود را در برابر او کوچک و تنگ می‌کنم.

هوش مصنوعی: از آن زمان به آن گنج توجه کردم که مادر درباره پدر برایش صحبت کرد.

هوش مصنوعی: او در نهایت گنج را باز کرد و ثروتی به او داد که دو هفته در آن شهر خوشحال و راضی زندگی کرد.

هوش مصنوعی: رستم به گیو مقدار زیادی ثروت و دو صد بدره دینار داد.

هوش مصنوعی: وقتی گستهم نوذر شنید که پدرش برای ورود به آن شهر راه را باز کرده است، بسیار نگران شد.

هوش مصنوعی: او با یک ارتش بزرگ از بزرگان و پهلوانان ایران به استقبال آمد.

هوش مصنوعی: وقتی از دور، تاج و افسر شاه را دید، پیاده راه زیادی را پیمود.

هوش مصنوعی: همه به طور یکصدا از دادگری و عدالت‌خواهی پادشاهی که بر زمین حکم می‌رانَد، تمجید و ستایش کردند.

هوش مصنوعی: او به من گفت که بر روی دشت نشسته و راه‌های خوشحالی را پیش می‌گیرد و دستش در دست دیگران است.

هوش مصنوعی: از روی زیبای او، سپاه به سمت بهشت حرکت کردند و به نزد شاه رفتند که همچون آب و رنگ درخشان و زیبا بود.

هوش مصنوعی: وفا مانند درختی است که همیشه میوه دارد و در هر زمان می‌تواند میوه‌های تازه‌ای به بار بیاورد.

هوش مصنوعی: هیچ کس از خوردن و شکار نکردن آرامش نیافت، همان یک نفر که سوار بر اسب است، همان شهریار است.

هوش مصنوعی: هر کسی که از یاری و محبت ترک‌ها بهره‌مند شود، به سرفرازی می‌رسد و دیگر به هیچ چیز نیاز نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: در روز روشن و در زمان خواب، همیشه به دنبال خبرهایی درباره افراسیاب بود.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از این افراد نشانه‌ای را به جا نگذاشت و در جهان هم از او یاد نکردند.

هوش مصنوعی: جهاندار در یک شب بدن و سر خود را شست و در آن شب دور از دفتر زندگانی شد.

هوش مصنوعی: تمام شب به درگاه خالق جهان به حالت گریه و زاری بود و سرش را بر زمین گذاشته بود.

هوش مصنوعی: او همواره می‌گفت که این بنده ضعیف همیشه در دلش پر از درد و رنج است.

هوش مصنوعی: بگذارید بگوییم که در هر گوشه‌ای از طبیعت، از جمله کوه‌ها، رودها و بیابان‌ها، هیچ نشانی از افراسیاب پیداست.

هوش مصنوعی: می‌گفت: ای داور عادل، تو به من زیبایی و قدرت و مقام ارزانی داشتی.

هوش مصنوعی: او به کسی در این دنیا اعتماد نکرد و راه را برای تو باز کرد.

هوش مصنوعی: تو می‌دانی که او در حق و عدل نیست و به خاطر بسیاری از راه‌ها، خون بی‌گناهان به ناحق ریخته شده است.

هوش مصنوعی: آیا من نمی‌توانم دادگری داشته باشم که مانند یک خدا به نزدیک کسی که بدی می‌کند، راهنمایی کند؟

هوش مصنوعی: تو می‌دانی که من خود شاعر هستم و به خداوند عشق می‌ورزم.

هوش مصنوعی: در دنیا از آن شخص خبری نیست و نامش را نمی‌توان شنید، اما من چیزی می‌دانم که تو از آن بی‌خبری.

هوش مصنوعی: اگر از تو راضی هستی ای دادگر، پس مرا از این جنگ بازگردان.

هوش مصنوعی: آتش نفرت و کینه‌ای که در دل دارم را برافروز و آن را به روش خودت تبدیل کن.

هوش مصنوعی: از مکانی معطر و پر از دعای خیر، جوانی با افتخار و سرشار از شانس بر تخت سلطنت نشسته است.

هوش مصنوعی: او یک سال در قلعه‌ای دور از هر جنب و جوش و جنگ زندگی کرد و از آرامش آنجا بهره‌مند شد.

هوش مصنوعی: وقتی در تاریکی گم شده بود، زمان به آرامی گذشت و او به دیدار کاووس yearning کرد.

هوش مصنوعی: زمین را به نوذر سپرد که از قچغار آغاز می‌شود و تا دریای چین ادامه دارد.

هوش مصنوعی: او لشکری بسیار بزرگ به او داده و به او می‌گوید که دلش را بیدار و شاد نگه دارد.

هوش مصنوعی: دستت را به سوی چین و مکران دراز کن و نامه‌ات را بفرست.

هوش مصنوعی: از افراسیاب خبری بگیر تا شاید به خاطر او، چهره‌ی زمین خالی شود.

هوش مصنوعی: هر چیزی که از آن مکان خواسته شده، از طلا و گوهر باید باشد، زیرا چیزهای بی‌ارزش در آن جا جایی ندارند.

هوش مصنوعی: از عطر خوش مشک، و نگهداری، و ظرافت زر، همه اینها شامل لباس، اسب، تخت و غلام می‌باشد.

هوش مصنوعی: از وسایل و چیزهایی که در چین ساخته می‌شود، چیزی که از سرزمین مکران به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: در اینجا می‌گویند که از میان هزاران گاو که به دور خورشید می‌چرخند، شهریار (پادشاه) در درون خود، راندن آن‌ها را نظاره می‌کند. به نوعی، این تصویر نشان‌دهنده یکتایی و قدرت پادشاهی است که بر همه چیز تسلط دارد.

هوش مصنوعی: او می‌گفت هیچ‌گاه کسی مانند این را ندیده و چنین آرزویی در دل نداشته است.

هوش مصنوعی: ارتش به قدری بزرگ بود که در کوه‌ها و دشت‌ها، به مدت ده شب و روز در حال عبور بود.

هوش مصنوعی: وقتی که در آغاز راه و به سوی هدف خود گام برمی‌داری، به مقصد می‌رسی و هر روز با نوید و تغییرات جدیدی روبه‌رو می‌شوی.

هوش مصنوعی: او به نزد آن شخص با نشانه‌ای آمد تا تاجی که بر تخت عاج گذاشته شده بود را بر افرازد.

هوش مصنوعی: شاه به مدت یک هفته در سغد اقامت کرد و با این حضور، مردم سغد از او بهره‌مند شدند و به خوبی از او استقبال کردند.

هوش مصنوعی: از آنجا به شهر بخارا رسید و از لشکر هوا کسی را ندید.

هوش مصنوعی: او خوراک خورد و استراحت کرد و یک هفته گذشت، در حالی که در هفته دوم هنوز لباس‌هایش را نپوشیده بود.

هوش مصنوعی: به شدت و با هیجان به آتشکده آمد، زیرا دلی از درد اژدهایی که به وجود آمده بود، رنج می‌برد.

هوش مصنوعی: فریدون برای او توری آماده کرده بود و در داخل کاخ‌ها کارهایی انجام داده بود.

هوش مصنوعی: بر روی موبدان طلا و نقره افکنید و بر آتش بپاشید تا مدتی جواهرات پدید آید.

هوش مصنوعی: او از آن مکان حرکت کرد و به سوی مقصد خود رفت و با دل شاد و آرزوهای برآورده، مسیرش را ادامه داد.