هوش مصنوعی: در راه، کسی که جلوتر حرکت می‌کند و به سپاه نگاه می‌کند، در واقع با لشکر و فیل‌های شاه پیش می‌رود.

هوش مصنوعی: سردار ترک مانند شب، در میانه شکست قرار گرفت و به همراه سپاهش به حمله پرداخت.

هوش مصنوعی: از نیروهای بینا و آگاه به جهان دعوت می‌کند تا از تجربیات و کارهای گذشته خود بگویند و دیگران را از آن ها آگاه کنند.

هوش مصنوعی: او گفت که من اینگونه هستم که مانند کیمیا می‌توانم تغییرات بزرگی ایجاد کنم. سپس به سپاه نیا با حیرت نگاه کرد.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که اکنون تمامی ایرانیان در خواب هستند، در حالی که تمام نیروهای ما به راه افتاده و آماده برای حرکت هستند.

هوش مصنوعی: حالا از دل نگرانی‌ها رهایی خواهیم یافت و در سپیده‌دم به دشمنان حمله می‌کنیم.

هوش مصنوعی: اگر امشب بر آن‌ها دست پیدا کنیم، باید در زیر ابرها آرام بگیریم.

هوش مصنوعی: اگر تقدیر و شانس ما به ما یاری نکند، تمام راه‌حل‌ها در دستان ما و مردانگی ماست.

هوش مصنوعی: آن‌ها برای انجام یک حمله ناگهانی آماده شدند و از آنجا به سمت هدف خود حرکت کردند.

هوش مصنوعی: به میان لشکر از میان هزاران، مردان باتجربه و ماهر را برگزید که دارای مهارت در نبرد هستند.

هوش مصنوعی: کارشناسان و اهل فن به سمت شاه رفتند، مردانی که تجربه و پختگی در جهان دارند و در مقام و شکوه خود برجسته‌اند.

هوش مصنوعی: از میان افرادی که داناتر هستند، کسی که به عنوان راهنما و هدایت‌گر بدی عمل کرده است، به نزد پرده‌نشینان آمد.

هوش مصنوعی: به جایی که پاسبانان وجود ندارند، تو گویی همه جهان ساکت و آرام شده است.

هوش مصنوعی: هیچ کسی از توران به یاد دل، نه در آتش است و نه در باد.

هوش مصنوعی: وقتی او آن صحنه را دید، به سرعت برگشت و آمد، زیرا در میان آنها کسی نبود که روشن و آگاه باشد.

هوش مصنوعی: همه کسانی که در خوابند، به طور کامل مرده‌اند و اگر اینطور نبود، هر روز زندگی می‌کردند و خوراک می‌دادند.

هوش مصنوعی: در اینجا به این معناست که هیچ‌کس در جایی که نور و راهنما وجود ندارد، به کمک کسانی که در خواب و غفلت به سر می‌برند نمی‌آید. این افراد در وضعیت ناامیدی و سردرگمی به سر می‌برند و نداشته‌ها و نبودها را درک نکرده‌اند.

هوش مصنوعی: وقتی افراسیاب این حرف‌ها را شنید، در درونش روشنایی و آگاهی بیشتری پیدا شد.

هوش مصنوعی: فرمانده مجبور شد سپاه را به جلو بفرستد و خود بر اسب نشسته و آماده شد تا به جنگ برود.

هوش مصنوعی: گروه‌ها به سرعت و با حرکتی تند مانند آب دریا حرکت کردند و به جلو رفتند.

هوش مصنوعی: این شعر به این معنی است که باید به جنبش و فعالیت‌هایمان توجه کنیم و صرفاً به صداهای بی‌معنی و ناله‌ها اهمیت ندهیم. در واقع، آنچه که ما را به جلو می‌برد، اقدام و تلاش واقعی است نه تنها صداها و آوازهایی که ممکن است بی‌محتوا باشند.

هوش مصنوعی: وقتی که آن‌ها به نزدیکی پرده‌سرای رسیدند، صدای بلندی از کرنای برخاست.

هوش مصنوعی: آواز طبل به گوش می‌رسد و بر یک تپه برمی‌خیزد، پرچم سیاهی نیز به‌درستی به اهتزاز درآمده است.

هوش مصنوعی: هر کسی از لشکر که پیشتاز بود، اسبش را به حرکت درآورد و غوغایی به پا کرد.

هوش مصنوعی: مدتی سواران در میدان نبرد درگیر شدند، اما سرانجام از جنگ فاصله گرفتند و کنار رفتند.

هوش مصنوعی: از یک دست رستم، در دشت یک صدای قوی و پرشکوه به گوش رسید و حضور سواران باعث شد که جو آسمان تیره و غمگین شود.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره به ناله و سر و صدای جنگ و نبرد است که از دستان دلاوران گیو، گودرز و طوس برمی‌خیزد. آن‌ها به دل مبارزه رفته و صدای بوق و طبل در پیش‌رو به گوش می‌رسد که نشانه‌ای از آغاز جنگ و حماسه است.

هوش مصنوعی: پادشاه با درفش کاویانی به آسمان پرواز کرد و از شمشیر سواران بنفش لذت برد.

هوش مصنوعی: طلوع کن، و خودی را بگیر و محکم نگه‌دار، نه با اسب بی‌تاب و نه با مردی که نمی‌تواند در برابر چالش‌ها بایستد.

هوش مصنوعی: از میان آنها، تنها کسی باقی می‌ماند که به دلیل بداقبالی، عاقبت بدی را رقم می‌زند.

هوش مصنوعی: زمانی که آگاهی به میدان جنگ رسید، سپاه شاه توران به شدت خسته و ناتوان بود.

هوش مصنوعی: همه به خاطر خستگی و ناراحتی، شروع به گریه کردند و از شدت درد دل، به حالتی مانند سوختگی و آسیب به سرشاه درآمدند.

هوش مصنوعی: او گفت که هیچ کس نمی‌تواند از چرخش آسمان و سرنوشت فرار کند و دانشمندی بدون شک به این حقیقت پی خواهد برد.

هوش مصنوعی: وقتی که دشمن به ما حمله می‌کند و جانمان در خطر است، هیچ راهی جز این نداریم که ایستادگی کنیم و متحد باشیم.

هوش مصنوعی: اگر همگی جان خود را فدای یکدیگر کنیم یا بر سر تاج و قدرت بگذاریم، در هر صورت اهمیتی ندارد.

هوش مصنوعی: صوت بلندی از دو مکان شنیده شد و همه جا پر از صدای ناله‌های لحن حزن‌آلود شد.

هوش مصنوعی: در اینجا، لشکری به صف ایستاده و آماده نبرد است. آنها ژوپین (نوعی زره یا لباس جنگی) به تن دارند و خنجر را در دست گرفته‌اند، و با عزم راسخ، سه فرسنگ (حدود ۶ کیلومتر) پیشروی کرده‌اند.

هوش مصنوعی: در این میدان جنگ، مانند دریا گشته است؛ نه خورشید درخشان است و نه ماه روشن.

هوش مصنوعی: سپاه به‌طور دسته‌دسته وارد شد، مانند اینکه موجی از باد برخیزد.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که همه جا پر از خون و آشوب شده است و به نظر می‌رسد که زندگی از جریان طبیعی خود خارج شده و دگرگون شده است.

هوش مصنوعی: کسی بر تن خود، علامتی از مهر ندارد، گویی که آسمان او را با قیر پوشانده است.

هوش مصنوعی: در همان لحظه، بادی تاریک و غم‌انگیز وزید که هیچ‌کس آن را به یاد نیاورد.

هوش مصنوعی: او به سرعت خاک را از میدان نبرد برداشت و بر سر و چشمان سپاه توران افکند.

هوش مصنوعی: سرها از بدن جدا شدند و قرار گرفتند در کنار شاه ترکانی شگفت‌انگیز.

هوش مصنوعی: همه‌جا پر از فکر و احساسات شده و دل‌های سنگین نیز تحت تأثیر قرار گرفته‌اند و رنگی از خون به خود گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: سواره نظام توران که روزها بی‌حرکت مانده بودند، شکار پلنگ را در دست داشتند.

هوش مصنوعی: همه می‌دانند که در این دنیا، انسان‌ها در برابر مشکلات و چالش‌های زندگی ناچار به تلاش و مبارزه هستند. گاهی اوقات، این چالش‌ها به گونه‌ای به سراغ ما می‌آیند که نقشی بزرگ در سرنوشت‌مان ایفا می‌کنند. اما در نهایت، آن کسانی که همت و اراده قوی دارند، با شجاعت به مقابله با این چالش‌ها می‌پردازند و از زمین برمی‌خیزند.

هوش مصنوعی: کیخسرو وقتی آن سرزمین و آن نسیم را دید، دل و بخت ایرانیان را شاد احساس کرد.

هوش مصنوعی: رستم و گیو و گودرز و طوس، با هم در پشت سپاه، صدای دُهُل را به راه انداختند.

هوش مصنوعی: سپاه به یکباره از دل میدانی که رستم و شاه در آن حضور دارند، سرشار از غم و اندوه می‌شود.

هوش مصنوعی: در آسمان، گردی مانند ابر پدید آمده است، چه ابری که بارانش همچون تیر و تیغ می‌بارد.

هوش مصنوعی: در هر گوشه‌ای از زمین، مانند کوه‌ها، انبوهی از کشته‌ها وجود دارد و زمین از خون آن‌ها به ستوه آمده است.

هوش مصنوعی: هوا به رنگ چادر آبی درآمد و زمین مانند دریایی از خون به نظر آمد.

هوش مصنوعی: وقتی افراسیاب به آسمان نگاه کرد، مانند پرنده‌ای که به تیر آسمان می‌نگرد، چشمانش خیره ماند.

هوش مصنوعی: او آن پرچم درخشان بنفش را دید و به آرامی آن را در دلش مخفی کرد، یعنی احساساتش را در درونش نگه داشت.

هوش مصنوعی: نیروهای نظامی را به صف کشیده، و محبوب و ناموران توران باید در صف خود بمانند.

هوش مصنوعی: در میدان نبرد، هزاران نفر از خویشاوندان با فضیلت و شایسته به نزد او بودند.

هوش مصنوعی: به سختی و در مسیری نامناسب و دشوار، به خاطر تنش و جانش از دشمنان، تلاش و زحمت می‌کشد.

هوش مصنوعی: لشکر نیا را جستجو کرد و شاه در آن لحظه به قلب سپاه آمد.

هوش مصنوعی: از هر طرف به جست و جو پرداخت و مدتی هم تلاش کرد، اما نشانی از شاه توران پیدا نکرد.

هوش مصنوعی: وقتی سپاه به قلب میدان نگریست، جایی برای درفش سیاه مشاهده نکردند.

هوش مصنوعی: در زمانی که از شاه درخواست شد، ناگهان ابزار جنگی و تجهیزات مورد استفاده به زمین افتادند.

هوش مصنوعی: وقتی خسرو آنها را دید، با مهربانی با آنها برخورد کرد و برایشان جایی جدا از لشکر تعیین کرد.

هوش مصنوعی: فرمان داد تا تختی از طلا را در خیمه قرار دهند و آن را با زیبایی تزئین کنند.

هوش مصنوعی: او هنرمندان را به نزد خود فرا می‌خواند و از میان افسران و فرماندهان سپاه، افراد برجسته را جمع می‌کند.

هوش مصنوعی: یک شب جشنی برپا شد که تا روز پاک، مردگان از خاک برخواستند.

هوش مصنوعی: زمانی که خورشید بالا آمد و تاریکی شب را کنار زد، شب به خاطر نور شدیدش کم رنگ و محو شد.

هوش مصنوعی: پادشاه ایران به شست‌وشوی بدن و سر خود پرداخت و سپس مکانی برای عبادت و پرستش یافت.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از ایرانیان او را ندیده و هیچ‌یک از حیوانات نیز صدای آن‌ها را نشنیده است.

هوش مصنوعی: از زمان تاریکی شب تا زمانی که ماه بر آسمان زیبا نمایان شد، آن تاجی که دل را شاد می‌کند بر سر گذاشته شد.

هوش مصنوعی: او از سر شادمانی به خاطر گردش روزگار، خداوند را ستایش می‌کرد.

هوش مصنوعی: زیاد بر خاک صورتش بوسه زد و از چشمانش دو جوی اشک جاری شد.

هوش مصنوعی: از آن‌جا به سوی تاج و تخت آمد، با قدم‌های نرم و دل شاد و سرشار از خوشبختی.

هوش مصنوعی: هر کسی از ایرانیان که مرده بود، اگر زنده می‌ماند، در زندگی‌اش تأثیرگذار بود.

هوش مصنوعی: از خاکی که دشمنان بودند، بدن‌های آنان را برداشتند و کنار گذاشتند.

هوش مصنوعی: همه برای کشتگان در میادین جنگ مکان‌هایی شبیه به دخمه ساختند وقتی متوجه شدند که دیگر جانشان را از دست داده‌اند.

هوش مصنوعی: در میان میدان نبرد، پادشاه جهان از چیزی که وجود داشت، سپاه را عفو کرد.

هوش مصنوعی: شاه به بهشت رفت و همه لشکر با ساز و برگ جنگی آماده بودند.

هوش مصنوعی: زمانی که ما از شرایط و وضعیت ترکان و شاه ایران زمین به خوبی آگاه شدیم، به آنچه که در چنگ چینی‌ها و ترکان رخ داد، توجه کردیم.

هوش مصنوعی: فغفور و خاقان به خاطر مشکلات و دردی که در زندگی دارند، از تخت سلطنت خود به پایین آمده و به یاد مسائلی می‌افتند که هر کسی ممکن است در آن گرفتار باشد.

هوش مصنوعی: از آن یارانی که کمک می‌کردند، پشیمان شدند و دل‌هایشان با فکر در پی درمان و چاره‌جویی رفت.

هوش مصنوعی: فغفور کافراسیاب می‌گوید که از این به بعد دیگر بزرگ‌ترین مقام و عظمت را در خواب نخواهد دید و به عبارتی زندگی او دگرگون خواهد شد.

هوش مصنوعی: اگر از سوی سپاه کسی به ما کمک بیاید و خواسته‌امان برآورده شود، بدون شک کار ما آسان‌تر خواهد شد.

هوش مصنوعی: پشیمانی بر ما فرود آمده است، زیرا این عمل موجب ویرانی شهر ما خواهد شد.

هوش مصنوعی: از چین و ختن هدایایی ارائه کردند و برای این کار، به پرداخت گنجی پرداختند.

هوش مصنوعی: دوست خوبی را فرستاده‌ای تا با کلام دلنشین و شایسته‌اش، پیامی را برای من بیاورد.

هوش مصنوعی: مردی بدخواه و بدی، شخصی نیک‌دل و نیک‌نفس را نزد شاه فرستاد.

هوش مصنوعی: در درون چین، زیبایی‌ها و جذابیت‌هایی وجود دارد که از طلا و جواهرات ارزشمند فراتر است.

هوش مصنوعی: فرستادگان به نزد شاه رفتند و او را برای عذرخواهی به زحمت انداختند.

هوش مصنوعی: بزرگان چین بدون معطلی در مدت یک هفته از چین به رود گنگ رسیدند.

هوش مصنوعی: پادشاه پیروز با مهربانی با آنها رفتار کرد و به گونه‌ای که شایسته‌اش بود احترام گذاشت.

هوش مصنوعی: او چیزی را قبول کرد که شامل داستان‌های جالب و جذاب، اشیای زیبا و پرده‌ای از رمز و راز بود.

هوش مصنوعی: فرستاده را گفتند که به او بگو، بداند که با نگاه‌هایش بر ما آبرو نمی‌آورد.

هوش مصنوعی: نباید اجازه دهی که افراسیاب، دشمنی قدیمی و خطرناک، در شب تاریک به نزد تو بیاید هنگام خواب.

هوش مصنوعی: فرستاده برگشت و مانند باد به فغفور پیامش را کامل رساند.

هوش مصنوعی: وقتی فغفور به خواب رفت، پیام‌دهنده‌ای را نزد افراسیاب فرستاد.

هوش مصنوعی: از من دور باش که در فاصله چین و ختن هستی و از بدی‌های خودت رنج می‌کشی.

هوش مصنوعی: هر کسی که راه خود را گم کند، بدبختی برای او پیش می‌آید و افراد بداندیش از این موضوع خوشحال خواهند شد.

هوش مصنوعی: وقتی افراسیاب این حرف را شنید، از اعمال گذشته‌اش پشیمان شد.

هوش مصنوعی: در اینجا به یک فرد اشاره شده که تحت تأثیر نام یا شخصیت محبوبش قرار گرفته و به سوی بیراهه و بی‌هدف حرکت می‌کند. او به جای دنبال کردن مسیر درست، به طور غیر اصولی و بدون فکر پیش می‌رود و در فضایی بی‌راه و بیابانی قدم می‌زند.

هوش مصنوعی: وقتی که روز به همراه درد و رنج و غم طلوع کرد، به سمت کوه اسپروز حرکت کرد.

هوش مصنوعی: کسی که همیشه در فکر بدی‌های دیگران است، شب و روز به این موضوع مشغول است و دلش از این فکر پر شده است.

هوش مصنوعی: کسی از چین به سمت آب آمد، در حالی که زره‌اش را از سختی‌ها و مشکلات جدا کرده بود.

هوش مصنوعی: وقتی به نزدیک آن دریا عمیق رسید، نه عمق آن را دید و نه کناره‌اش را.

هوش مصنوعی: ملوان به شاه گفت: ای پادشاه، در این دریای عمیق نمی‌توانی گذر کنی.

هوش مصنوعی: سنّ من به هفتاد و هشت سال می‌رسد و سال‌هاست که کشتی را بر روی آب ندیده‌ام که عبور کند.

هوش مصنوعی: افراسیاب به او گفت: خوشبخت کسی است که در آب جان خود را از دست بدهد.

هوش مصنوعی: اگر دشمن با شمشیر مرا نکشد، مانند آن است که او را با مشت نخواهم زد.

هوش مصنوعی: فرمان داد تا بزرگان هر کس کشتی‌های زیادی را به آب بیندازند.

هوش مصنوعی: به سمت دژی نامعلوم و تاریک بادبان را بالا برد و در مواجهه با خوبی‌ها و بدی‌ها سرش را پایین آورد.

هوش مصنوعی: زمانی که او به آنجا رسید، استراحت کرد و خوراکی خورد و از سختی‌های زندگی رهایی پیدا کرد.

هوش مصنوعی: این جمله بیانگر این است که بیایید در زندگی‌مان شاد باشیم و به یاد گذشته‌های تلخ و ناراحت‌کننده نیفتیم. به جای این‌که به کارهای گذشته و مشکلات آن فکر کنیم، بهتر است به لحظات خوش و حال حاضر توجه کنیم.

هوش مصنوعی: زمانی که ستاره تاریکم روشن شود، بر روی آب با زره خود عبور می‌کنم.

هوش مصنوعی: من از دشمن خود خواهم که همان کینه‌ای را که نسبت به او دارم، به نمایش بگذارم و راه و روش خود را نشان دهم.

هوش مصنوعی: وقتی کیخسرو از این موضوع باخبر شد که مردی با تجربه و قدیمی، کار جدیدی به وجود آورده است، متوجه شد که وضع تغییر کرده است.

هوش مصنوعی: کافراسیاب به سوی دژ گنگ حرکت کرد و از دریا عبور کرد.

هوش مصنوعی: او به گونه‌ای عمل کرد که همان‌طور که با ما سخن گفت، چرا که ما را آسمان بلند هم‌تراز خود می‌داند.

هوش مصنوعی: به کشتی که به آب برگشت، همه زحمات ما به باد رفت و تلف شد.

هوش مصنوعی: من تنها با زخم و خنجر سخن می‌زنم و نمی‌توانم این دشمنی قدیمی را فراموش کنم.

هوش مصنوعی: به کمک قدرت خداوندی، برای انتقام سیاوش، کمر خود را محکم ببندم.

هوش مصنوعی: تمام نیروی نظامی خود را به دریای کیماک می‌برم و بر آن غلبه می‌کنم.

هوش مصنوعی: وقتی که من را به راستای خود بکشانی، خواهیم خواست که از سرزمین مکران بهره‌ای ببریم.

هوش مصنوعی: اگر چرخ فلک به خیر و خوبی می‌چرخید، می‌توانستم سپاه را با آب زره بپوشانم.

هوش مصنوعی: اگر به دلایلی در جاهایی توقف کرده‌ام، شاید این توقف باعث شود که کسی با نیت بدی به من آسیب برساند.

هوش مصنوعی: شما با تحمل سختی‌های بسیار، سرزمین آباد خود را ترک کردید.

هوش مصنوعی: رنجی که بر خود تحمیل می‌کنی را کنار بگذار، زیرا بهتر است این درد را بر خود تحمل کنی تا اینکه آن را به دشمنان واگذار کنی.

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که ما باید نام و یاد خود را در زمان رستاخیز و پیروزی حفظ کنیم، و در برابر دشمنان فرار کنیم. به عبارتی، این بیانگر اهمیت ماندگاری نام و یاد ما در اوقات حساس و نشان دادن قدرت در برابر دشمن است.

هوش مصنوعی: پهلوانان در آنجا غمگین و نگران شدند، دهان‌هایشان پر از حرف‌های بیهوده و ابروهایشان پر از زخم و نشانه‌های ناراحتی بود.

هوش مصنوعی: در اینجا به توصیف چالشی بزرگ پرداخته شده که فرد در مواجهه با مشکلات و موانع طبیعی قرار دارد. دریایی پر از امواج و طوفان و سپاه‌هایی که در اطرافش وجود دارند، نشان‌دهنده سختی‌ها و موانع بسیار است. در این مسیر، فرد باید با بادهای مخالف روبه‌رو شود و مسافتی طولانی را طی کند. این وضعیت، به نوعی نمادین از نبردهای زندگی و تلاش برای پیشرفت در شرایط دشوار است.

هوش مصنوعی: کسی نمی‌داند چه کسی قرار است از آب بیرون بیاید و سربازان افراسیاب بد به نظر می‌رسند.

هوش مصنوعی: وقتی که در خشکی هستیم، به جنگ و تلاش ادامه می‌دهیم، اما وقتی به دریا می‌رویم، باید به خواسته‌های نهنگ‌ها توجه کنیم.

هوش مصنوعی: او می‌گفت هر کسی به نوعی که خودش می‌خواهد، در آن لحظه صحبت می‌کند و این باعث می‌شود که گفتارها به فراوانی افزایش یابند.

هوش مصنوعی: رستم با صدای بلند به بزرگان و رنج‌کشیدگان عالم گفت:

هوش مصنوعی: نباید اجازه داد که این سختی و رنج بی‌نتیجه بماند و نباید با ناز و راحت‌طلبی به آن بی‌توجهی کرد.

هوش مصنوعی: و همچنین این پادشاه پیروزمند به کمک بخت خوب، پیروزی و موفقیت بیشتری خواهد یافت.

هوش مصنوعی: ما از ایران خارج شدیم و تا به رود گنگ برسیم، جز گروهی از نوازندگان چنگ که آماده جنگ بودند، چیزی ندیدیم.

هوش مصنوعی: از نتیجهٔ کارهایی که انجام می‌دهد، با بدی مواجه می‌شود و در نهایت، هم به این وضعیت دچار می‌شود و هم از آن عبور می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی لشکر از سخنان رستم را شنیدند، جوابی تازه و تازه‌ای به گفتگوی او دادند.

هوش مصنوعی: ما همه به خدمت شاه آمده‌ایم، اما عشق و محبت به دوست برایمان از بندگی شاه عزیزتر است.

هوش مصنوعی: در هر شرایطی، چه بر روی خشکی و چه بر روی آب، همه ما تابع او هستیم و به او وابسته‌ایم. ما در برابر او مانند زیردستان و خدمتگزاران هستیم و به او وفاداریم.

هوش مصنوعی: شاه از این خبر خوشحال شد و هر یک از آنها را به اندازه تلاش و زحمتی که کشیده بودند، مورد محبت و توجه قرار داد.

هوش مصنوعی: در گنجینه‌های نیا، به خاطر پیوند و محبتش هیچ یاد و نشانی برنگذاشت.

هوش مصنوعی: از سکه‌های طلا و پارچه‌های نفیس و باارزش، زیبایان به خوبی زینت یافته‌اند.

هوش مصنوعی: بسیاری از چیزهای ارزشمند و با ارزش از من گرفته شده و به وسیله ابزارهایی که برای جنگ و نبرد ساخته شده‌اند، برداشت شده‌اند.

هوش مصنوعی: از میان هزاران گاو آسمانی، آنها را به زمین آوردند؛ اما چه زمانی این کار به خود شخص مربوط می‌شود؟

هوش مصنوعی: هیونان (یونانی‌ها) بارها با ثروت و دارایی‌های بسیاری به نزد پادشاه آمدند.

هوش مصنوعی: سپس در هنگام خواب گفت که روی کسانی که پنهان هستند را بپوشانید.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که ارتباط و پیوندهای خانوادگی به اندازه‌ای است که حتی اگر افراد نسبت به هم دختر باشند یا در مقام پایین‌تری قرار داشته باشند، باز هم این ارتباط‌ها و وابستگی‌ها وجود دارد. به عبارتی، نزدیکی فامیلی و ارتباطات خانوادگی همیشه حائز اهمیت هستند، صرف نظر از نقش اجتماعی یا جایگاه افراد در خانواده.

هوش مصنوعی: همه مردم در عمارت جمع شدند و از ایوان به میدان عمومی رفتند.

هوش مصنوعی: دو نفر از بزرگترین و توانمندترین شخصیت‌ها وجود داشتند که هر کدام نشانه‌ای از مردانگی و شجاعت را در خود داشتند.

هوش مصنوعی: اگر جهنم و گرسیوز (شخصیت‌های افسانه‌ای) در درون مهدی ارزشمند و با احترام قرار گیرند، به مانند کسانی که پا بسته و در زنجیرند، می‌باشد.

هوش مصنوعی: در این بیت، اشاره به این است که همه خویشاوندان و ارتباطات افراسیاب، تحت تاثیر و مراقبت او قرار دارند و به همین دلیل، چشمان او پر از اشک است. این اشک‌ها نشان‌دهنده‌ی احساسات شدید و نگرانی‌های او درباره‌ی سرنوشت نزدیکانش است.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که صداها و نواهایی که از شهرها به یادگار مانده‌اند، شبیه به اثراتی هستند که از فرهنگ‌ها و ملل مختلف گرفته شده‌اند. در واقع، این نواها نمایانگر تنوع فرهنگی و هنری جوامع مختلفی هستند که به نوعی در هم آمیخته شده‌اند.

هوش مصنوعی: در آن زمان، شهریار به گیو اعتماد کرد و از میان ایرانیان، ده هزار نفر را انتخاب کرد.

هوش مصنوعی: او به او گفت: ای مرد خوش‌اقبال، به سوی کاووس و سپاه او برو.