هوش مصنوعی: پس از آن، از سوی سپاه صدای بلندی برخاست و زمین و آسمان پر از جنگ و هیاهو شد.

هوش مصنوعی: ستاره‌ای در تاریکی ظاهر شد و چهره‌ی زرد خورشید به رنگ آبی لاژوردی تغییر کرد.

هوش مصنوعی: سپهدار، از میان آن جمع، دو نفر شایسته و باتجربه را انتخاب کرد.

هوش مصنوعی: پیامی به شاه فرستاد که او بسیاری از کارها را پشت سر انجام داده است.

هوش مصنوعی: فاصله‌ای که از ایران تا گنگ وجود دارد، به اندازه هزار فرسخ است، ای پادشاه.

هوش مصنوعی: در بیابان و کوهستان، دو گروه سرباز به شکل انبوهی مانند موریانه‌ها و ملخ‌ها در حال جنگیدن هستند.

هوش مصنوعی: زمین به خاطر خونریزی‌های ناشی از دشمنی و کینه، شبیه دریا شده است؛ از سرزمین‌های دور مانند گنگ و چین تا به خاک ایران.

هوش مصنوعی: اگر خون آن کشته شده‌ها را از زمین به عمق ببرند و در نظر خداوند پاک قرار دهند.

هوش مصنوعی: هرگاه که جنگی شدید و نیروهای دوطرف درگیر شوند، مانند این است که در دریای خون غرق می‌شوند و هیچ trace و نشانی از آن‌ها باقی نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی به ثروت و گنجی دست پیدا کنی، هم باید نیروی نظامی و قدرت داشته باشی و هم باید موطن و سرزمین را به خوبی بشناسی. همچنان داشتن مقام و جایگاه نیز ضروری است.

هوش مصنوعی: من تو را به خودم می‌سپارم و از این دنیا ناپدید می‌شوم، اما تنها چیزی که دارم، تیغی است که جانم را با آن تسخیر می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگرچه من فرزند فریدون هستم و به خاطر این نسبت می‌توانم جادویی خاص داشته باشم، اما تو را نخواهند ترساند.

هوش مصنوعی: اگر به خاطر دشمنی پدرت دلت ناراحت و خیره شده است، بدان که آب من در مقابل تو تیره و کدر شده است.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر گناه آن بد سیاوش پر از اندوه و درد شده است.

هوش مصنوعی: ستاره‌ها با مسیر بلند خود در آسمان، هم به ما پناه می‌دهند و هم می‌توانند آسیب برسانند.

هوش مصنوعی: سال‌ها بر من گذشت و من هیچ‌گاه با شخصیت معروفی به دشت و صحرا نرفتم.

هوش مصنوعی: تو فرزند شاه ایران هستی و در میدان جنگ، مانند شیران شجاع و دلیر می‌جنگی.

هوش مصنوعی: به دنبال جایی برای نبرد باش که دور و بعید از محل زندگی افرادی باشد که به قدرت و ثروت عشق می‌ورزند و در آنجا درگیر نشو.

هوش مصنوعی: بیایید هر دو به میدان جنگ برویم به جایی که سپاهیان از آن دور مانده‌اند.

هوش مصنوعی: اگر من از دست تو بمیرم، تو نیز مانند نهنگ از دریا خونی را به دست می‌آوری.

هوش مصنوعی: با خودت و ارتباط با مادرت درگیر نشو و از کینه و دشمنی دوری کن.

هوش مصنوعی: اگر تو به دست من کشته شوی، به خداوند پناه می‌برم که از آن جمعی که در آن هستیم، در امان باشی.

هوش مصنوعی: من نمی‌خواهم به درد دیگری بیفتم و از آنچه گذشت باز هم دچار ناراحتی شوم.

هوش مصنوعی: خسرو پیام یکی را از گوینده شنید و اینگونه با پسر دستان سام گفت.

هوش مصنوعی: این بیت بیانگر این است که یک شخص بدجنس و فریبکار، هرگز نمی‌تواند از اوج و بلندی خود به دیگران آسیبی بزند یا آنها را فریب دهد. به عبارت دیگر، قدرتمندان و کسانی که در جایگاه بالا قرار دارند، از نظر فریب دیگران در معرض خطر نیستند.

هوش مصنوعی: به خاطر تدبیر و تلاشی که انجام دادیم، او به مقام و اقتدار رسیده و بر تخت سلطنت ایران نشسته است.

هوش مصنوعی: او از دستاوردها و نتایج بسیار سخن می‌گوید، اما در عمق دلش به دنبال یک پناهگاه امن و آرامش است.

هوش مصنوعی: من نوه فریدون و فرزند پشنگ هستم، و نمی‌توانم با او شرمسار شوم.

هوش مصنوعی: رستم به شهریار گفت: «این جاده را ترک کن و در کنار آتش نایست.»

هوش مصنوعی: شایسته نیست که کسی به جنگ برود و با پشنگ، که یکی از دشمنان است، هم‌پیکار شود.

هوش مصنوعی: کسی که می‌گوید با ارتش من نجنگید، به خاطر دودمان و میهنم است.

هوش مصنوعی: از یک دریا به دریای دیگر، تو سپاهی داری که آن‌ها از این سخن راهی دیگر دارند.

هوش مصنوعی: زمانی که با خداوند پیمان می‌بندی، نباید در دل خود طمع یا خواسته‌های ناپاکی داشته باشی.

هوش مصنوعی: با لشکر زیاد به جنگ برو، ولی مراقب باش که سخنان ناپسند را در میانه کار به زبان نیاوری.

هوش مصنوعی: خسرو با شنیدن سخن رستم، به فکر فرو رفت و تصمیم جدیدی گرفت.

هوش مصنوعی: به گوینده گفته شد که این مرد بدبین به من در این نبرد چنگ انداخته است.

هوش مصنوعی: عشق و وفای سیاوش به قدری زیاد بود که زبانش پر از نیرنگ و فریب بود و دلش پر از بی‌وفایی.

هوش مصنوعی: فرمانده به دلیل کجی و نادرستی، نور و روشنی کلامی را در خود نمی‌بیند و دلش پر از دروغ است.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی که کسی جز من به او توجه نکند و فرصتی برای او نماند، تنها من هستم که می‌توانم او را به جایی برسانم.

هوش مصنوعی: تهماسب و گیو، دلاورانی هستند که برای نبرد با پلنگ و شیر آماده‌اند.

هوش مصنوعی: اگر یک شاه با شاه دیگر به جنگ برود، چرا باید این سرزمین را پر از مردان جنگی کرد؟

هوش مصنوعی: دیگر نمی‌خواهم با تو درگیر شوم، حالا که روز تاریکی و سختی است.

هوش مصنوعی: پیام‌آور بازگشت و مانند باد به سرعت آمد و همه چیز را درباره‌ی او به خاطر سپرده بود.

هوش مصنوعی: جان افراسیاب پر از درد و رنج شد و دیگر تمایل به جنگیدن نداشت.

هوش مصنوعی: شاه تصمیم می‌گیرد که سپاه را به جنگ فراخواند و به ناچار باید دیگر سپاه نیز حرکت کند.

هوش مصنوعی: یکی با آرامش و دیگری به سرعت، زمین مانند دریایی از آب به وجود آمد.

هوش مصنوعی: از بارش تیر می‌گویی، همچنان که ابر بر زمین نازک باران می‌افشاند، پس بر خودت نیز ببار و از این نعمت بهره‌مند شو.

هوش مصنوعی: از آغاز شب تا زمانی که خورشید سرخ رنگ طلوع کرد، زمین زیر سم اسب‌ها پر از خون بود.

هوش مصنوعی: سپه به خانه برگشتند چون اوضاع تیره و تار شد، به طوری که سواران نیز در حیرت و شگفتی مانده بودند.

هوش مصنوعی: فرمانده با شکوه و فریب و تدبیر، وقتی به میدان جنگ خود برگشت.

هوش مصنوعی: او به طوس گفت که امروز جنگ، نه بر اساس آرزوها، بلکه به خاطر هدفی متفاوت انجام می‌شود.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد امشب کسی به قلبم حمله‌ور شود و دردهای قدیمی‌ام را از دل بیرون کند.

هوش مصنوعی: یک نفر دستور داد که به سمت دیگری بروید، به سوی جایی که سپاه شاه توران قرار دارد.

هوش مصنوعی: او گفت: آتشی وجود ندارد که کسی را بسوزاند، مگر اینکه صدای زنگ به گوش برسد.

هوش مصنوعی: از میان سواره‌نظام که در اطراف بودند، شاه بهترین‌ها را انتخاب کرد و به رستم سپرد.

هوش مصنوعی: او از میان ایرانیان، راه دیگری را انتخاب کرد که در آن مهارت در کنترل و مدیریت اوضاع را نشان دهند.

هوش مصنوعی: گروهی به سپهدار طوس دستور دادند که به سمت کوه حرکت کند.

هوش مصنوعی: تهمتن سپه را به سوی بیابان کشاند، و فرمانده سپاه را به سمت کوه هدایت کرد.

هوش مصنوعی: فرمان داد تا از دو طرف دور شوند و هر دو به سمت بیابان بروند.

هوش مصنوعی: چراغ‌ها و شمع‌ها در دو سوی مختلف روشن هستند؛ یکی به سمت دشت و دیگری به سمت باغ.

هوش مصنوعی: بدان که اگر افرسیاب در حالت خواب به او حمله کند، چه بسا خطراتی در کمین باشد.

هوش مصنوعی: اگر سپاه بیفتد و کمکی برای نجات او نیاید، او در نهایت به تنهایی و بدون فریادرسی باقی می‌ماند.