هوش مصنوعی: یک پرنده به نام بازور از قوم ترک وجود دارد که به خاطر زیبایی و خوشی‌اش در هر جایی پراکنده شده است.

هوش مصنوعی: آموخته‌ای که نیکی و بدی را بشناسی و به خوبی به آن‌ها پی ببری.

هوش مصنوعی: پیران گفت که از اینجا برو و به سر تیغ کوه برو.

هوش مصنوعی: کسی بیاید و در این زمان برف و سرما و باد را برای آنها به ارمغان بیاورد.

هوش مصنوعی: هوا به شدت تیره و تار شده بود و ابرهای سیاه بر کوه‌ها در حال حرکت بودند.

هوش مصنوعی: زمانی که به کوه رفتم، ناگهان برف و طوفان شروع به وزیدن کرد.

هوش مصنوعی: همه‌ی افرادی که با نیزه در میدان جنگ بودند، به خاطر برف و شرایط سخت از کارشان بازماندند.

هوش مصنوعی: از آن برخاستن و روز سرد، صدای دلاوران و بارش تیرها بود.

هوش مصنوعی: پیران فرمان دادند که تمام سپاه باید یکجا آماده شوند و حمله‌ای coordinated از این میدان جنگ انجام دهند.

هوش مصنوعی: وقتی که نیزه‌ها بر دست‌هایشان سرد شد، هیچ‌کس نتوانست دستش را به سمت آن‌ها دراز کند.

هوش مصنوعی: پس از آن، هومان فریاد بلند زد و به سوی دیوان حمله‌ور شد.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره به نبردی شدید و خونین میان ایرانیان می‌شود، به گونه‌ای که تعداد زیادی از سربازان جان خود را از دست داده و میدان جنگ به دریایی از خون تبدیل شده است.

هوش مصنوعی: زمین و دشت‌ها پر از برف و خون شده‌اند و سواران ایرانی به زمین افتاده‌اند.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره به این است که وقتی کسی از دنیا می‌رود، دیگر جایی برای رفتن به جنگ و مبارزه ندارد. او به دلیل تنش‌ها و مشکلات (که به نوعی می‌توان آن‌ها را با برف و بارش مقایسه کرد) در وضعیتی قرار می‌گیرد که راهی برای خروج یا فرار ندارد و محیطش تنگ و محدود می‌شود. در نتیجه، این وضعیت نشان دهنده‌ی احساس ناامیدی و بی‌پناهی در برابر چالش‌هاست.

هوش مصنوعی: در این دشت، تیر و شمشیر به رنگ سیاه در آمده و بر روی زمین افتاده‌اند، و کسی که مست است، در حالیکه بر روی آن‌ها نشسته است.

هوش مصنوعی: در میدان جنگ، نبرد به گونه‌ای پیش رفته که افراد لشکر به خاطر سرما و خستگی به شدت آسیب دیده‌اند و دیگر نمی‌توانند به خوبی حرکت کنند.

هوش مصنوعی: سپه‌دار و فرماندهان در آن زمان با دل‌سوزی به آسمان متوجه شدند.

هوش مصنوعی: ای کسی که فراتر از علم و عقل و تدبیر هستی، نه در مکان معین و نه در زیر و یا بر بالای آن.

هوش مصنوعی: همه ما به خاطر گناهان‌مان در وضعیت بدی قرار داریم و به دلیل مشکلات‌مان به تو پناه آورده‌ایم.

هوش مصنوعی: به خاطر سحر و جادوی برتری که فرمانروای جهان دارد، او بر قاضی‌ها و داوران حق تقدم و قضاوت می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر تو در سختی و困困، در کنارم باشی، قدرت تو از آتش سوزان و سرمای بی‌رحم بیشتر خواهد بود.

هوش مصنوعی: از این برف و سرما، یاری برای ما وجود ندارد و تنها تو هستی که می‌توانیم به تو پناه ببریم.

هوش مصنوعی: مردی دانشمند و آگاه، به سوی برهام آمد و آن تیغ کوه را نشان داد.

هوش مصنوعی: جایی که اراده و توانایی نیرومند وجود دارد، بر افسون و سستی غلبه می‌کند و همچون کوهی استوار و مقاوم می‌باشد.

هوش مصنوعی: بشتابید و من را از میدان جنگ بیرون ببرید، زیرا اسب از میان سربازان گریخته است.

هوش مصنوعی: زره‌ای که به دور کمرش بسته بود، را مچاله کرده و بر زمین آمد تا از آن کوه بالا برود.

هوش مصنوعی: وقتی او جادو را دید، به میدان جنگ آمد و با قدرتی مانند ستونی ساخته شده از فولاد، به نبرد پرداخت.

هوش مصنوعی: وقتی رهام به جادو نزدیک شد، با چالاکی شمشیر تیزش را از میان بیرون کشید.

هوش مصنوعی: دستش به شمشیر تیز افتاد و بادی برخواست که مانند روز قیامت بود.

هوش مصنوعی: ابر تیره‌ای از آسمان پایین آمد و از کوه رهام پایین آمد.

هوش مصنوعی: شخصی با قدرت جادو به آسمان رفت و با قدرتش به چیزی دست یافت.

هوش مصنوعی: هوا به طرز خاصی تغییر کرد و مانند گذشته روشن شد، و چهره‌ی درخشان خورشید نمایان شد.

هوش مصنوعی: پدر به او گفت: جادوگر چه کار کرد و چه بلایی بر سر ما آورد که باعث شد در چنین روزی با هم نبرد کنیم.

هوش مصنوعی: سپس دلیران شاه مشاهده کردند که میدان نبرد به مانند دریایی از خون تبدیل شده است.

هوش مصنوعی: در دشت، همه جا بدن‌های بی‌سر ایرانیان دیده می‌شود که سرها بدون تن‌ها افتاده‌اند.

هوش مصنوعی: گودرز به بطوس گفت که دیگر نه فیل باقی مانده و نه صدای طبل به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: همه ما باید آماده باشیم و به راحتی از قدرت و نیروی خود استفاده کنیم، چه اگر دیگران ما را به چالش بکشند و چه خودمان بخواهیم اقدام کنیم.

هوش مصنوعی: زمان جنگ و نبرد برای ما به پایان رسید و دیگر روزهای جنگ و تیراندازی نیست.

هوش مصنوعی: طوس به او گفت: «ای مرد با تجربه، حالا تمام آلودگی‌ها از بین رفته و باد سردی وزیده است.»

هوش مصنوعی: چرا باید سر خود را به باد بسپاریم، در حالی که نیروی کمک و قدرت در دست ماست؟

هوش مصنوعی: بهتر است در نبرد ما، بدون پیشدستی عمل نکنید، زیرا این دلیران خود به آهنگ ما گوش می‌دهند.

هوش مصنوعی: به زمانه تسلیم نشو و به دشمنان نزدیک نشو.

هوش مصنوعی: تو در دل خود نماد قدرت و عظمت را همچون درفش کاویانی نگهداری می‌کنی و در دستت شمشیری به رنگ بنفش داری.

هوش مصنوعی: به سمت راست، گیو و بیژن نگهبان او، بر میسره (چپ) گستهم قرار دارند.

هوش مصنوعی: وقتی رهام و شیدوش در صف مقدم حاضر هستند، دورهم جمع شده و با شادی و لبخند در حال خوش گذرانی هستند.

هوش مصنوعی: با عصبانیت چنان کاری انجام دهم که اگر لازم باشد جانم را فدای ایرانیان کنم.

هوش مصنوعی: من از این میدان نبرد به حالت عقب نخواهم برگشت، مگر اینکه زمین زیر پایم مانند زر باشد.

هوش مصنوعی: اگر من در این میدان جنگ کشته شوم، سپاه را به سوی شاه ایران بفرست.

هوش مصنوعی: من دوست دارم که مرگ را به چوبی تر از سرزنش بیابم، زیرا در جایی که بی‌وفایی و بدکرداری وجود دارد، زندگی برایم دشوار است.

هوش مصنوعی: دنیا پر از آزار و درد است، پس تا جایی که می‌توانی به چشم‌پوشی و بی‌توجهی نپرداز.

هوش مصنوعی: زیاد شدن آنچه که دارید، در یک روز می‌تواند شما را از ماندن در زمان‌های طولانی باز دارد.

هوش مصنوعی: بار دیگر صدای کرنال به گوش می‌رسد و صدای زنگ و آلات موسیقی هندی به جان می‌نشیند.

هوش مصنوعی: از صدای سوارکاران خشمگین و درخشش شمشیرها و زخم‌های تبر خبر می‌دهد.

هوش مصنوعی: به علت سلاح‌ها و تجهیزات جنگی، زمین به حالت سخت و سیاه مانند قیر درآمد.

هوش مصنوعی: تمام دشت بدون سر و یال بود و همه جا پر از زخم‌های گوپال بود.

هوش مصنوعی: وقتی نبرد ترک‌ها به این شدت آغاز شد، ایرانیان دیگر خبری از خوشبختی و شانس خود نداشتند و نتوانستند به روی بخت خویش نگاه کنند.

هوش مصنوعی: چهره ستاره درخشان از کدر شدن پر شده و دلیران به دشمنان خود پشت کردند.

هوش مصنوعی: همچون طوس و گودرز و گیو شجاع، مانند شیدوش و بیژن که مثل رستم قوی و دلیر هستند.

هوش مصنوعی: همه جان خود را در دستانشان قرار داده‌اند و در پیشاپیش صف، به جهاد و نبرد پرداخته‌اند.

هوش مصنوعی: هر کسی که در جنگ با طوس شرکت داشته، همه معروف و با نام و نشان بوده‌اند.

هوش مصنوعی: نبردی در حال وقوع بود و جنگجویان بزرگ به جلو می‌تاختند و در حالی که خون‌ها بر زمین می‌ریخت، گروهی از سربازان با ترس و دلهره از پشت به سمت عقب می‌رفتند.

هوش مصنوعی: موبدی در طوس به یلی پیام داد و پس از صحبت، گفت که دیگر جنگی باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: نباید در کارهای مهم و سرنوشت‌ساز، کسی بی‌اجازه و بدون مهارت ضرورتاً دخالت کند، زیرا این کار می‌تواند به ضرر آن شخصی که در راس امور قرار دارد، تمام شود.

هوش مصنوعی: طوس به گیو دلیر گفت که در واقع مغز لشکر و فرماندهی آن، مهم‌تر از عدد و شمار نیروهاست و نمی‌توان با نیروی بی‌فکری و نادانی یک لشکر را برتری داد.

هوش مصنوعی: ما را به این حال رها کردند و به این ترتیب از جنگ و جدل بازداشتند.

هوش مصنوعی: برو و سپاه را از راه دوری که دشمن در آن کمین کرده، برگردان. همچنین باید از خجالت شاه نیز پرهیز کنی.

هوش مصنوعی: گیو و سپاهش به خانه برگشتند و هنگام بازگشت، در دشت و هامون، کشتگان فراوانی را مشاهده کردند.

هوش مصنوعی: سردار به فرماندهان گفت که اینجا، میدان نبرد جنگجویان است.

هوش مصنوعی: اکنون که چهره روز تبدیل به تیره‌و‌تار شده، تمامی چهره کشور همچون دریایی از خون به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: باید مکانی ساکت و آرام پیدا کرد، اگر می‌خواهی در دل شب تاریک آرامش پیدا کنی.

هوش مصنوعی: آیا ممکن است به جای افتادن در دره‌ای عمیق، یک جا با فرش ریگ و چادر از خاک پیدا کند؟

هوش مصنوعی: همه به طور کامل از جنگ برگشتند، در حالی که خویشاوندانشان خسته و ناراحت بودند و احساس شرمندگی می‌کردند.

هوش مصنوعی: در همان لحظه که ماه از پشت کوه نمایان شد، به مانند یک شاه پیروزمند بر تخت نشسته است.

هوش مصنوعی: سردار کهنسال سپاه را فراخواند و گفت که از آن‌ها دیگر چیزی باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: زمانی که دریا به رنگ یاقوت زرد در می‌آید و بر سرزمین آبی رنگ موج می‌زند.

هوش مصنوعی: کسی را که به ظاهر زنده است اما روح و جانش درگیر مشکلات و دشواری‌هاست، برای او می‌خواهیم دل شاه را به درد بیاوریم و او را به اندیشه و تفکر وا داریم.

هوش مصنوعی: آن‌ها با خوشحالی رفتند و در جای خود نشسته و منتظر پیش‌آمدها بودند.

هوش مصنوعی: در طول شب، صدای چنگ و رباب باعث شد که سپاهیان نتوانند در آن دشت خوابشان را بیابند.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره شده است که در میان ارتش، همه در فقر و تنگدستی به سر می‌برند و پدران بر فرزندانشان در غم و اندوه هستند.

هوش مصنوعی: تمام دشت پر از کشته‌ها و خسته‌ها بود و زمین با خون بزرگان شسته شده بود.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌دانست که در اینجا چطور باید پا گذاشت و دست و پا کرد، به‌طوری که به نظر می‌رسید همه در هردو سمت سردرگم هستند.

هوش مصنوعی: تمام شب همه در خستگی به سر می‌بردند، چون بیگانه‌ای که بدرفتاری کرده باشد، را رها کرده‌اند.

هوش مصنوعی: آنها بر روی آتش خسته و ضعیف می‌سوزند، و آن را با بریدن و بستن، به طور کامل خاموش می‌کنند.

هوش مصنوعی: بسیاری از گودرزیان خسته شده بودند، هم تعداد زیادی کشته بودند و هم تعدادی را به اسارت گرفته بودند.

هوش مصنوعی: وقتی گودرز فریاد زد، زمین از صدای اسبان به لرزه درآمد.

هوش مصنوعی: همه سروران و بزرگان، لباس‌های خود را پاره کردند و به نشانه‌ی غم و اندوه بر سر خود خاک ریختند.

هوش مصنوعی: او می‌گفت که هیچ‌کس در این دنیا چنین بدی که بر من آمده است را در زندگی‌اش تجربه نکرده.

هوش مصنوعی: چرا باید من زنده بمانم در حالی که او با سر پیر خود بر خاک افتاده و چندین پسر را به جا گذاشته است؟

هوش مصنوعی: از زمان تولدم تا کنون، هیچ‌گاه از خواب و بی‌خبری خارج نشده‌ام و در این حالت به سر می‌برم.

هوش مصنوعی: در پایان، چندین پسر را از جمعی می‌بینم که اینگونه در مقابل من به خاک افتاده‌اند.

هوش مصنوعی: چنانچه بهرام، پسر پور، از من جدا شده است، من نیز به اندازه‌ی او افسانه‌ای و مشهور هستم.

هوش مصنوعی: وقتی گودرز از ماجرا باخبر شد، بطوس با چشمانی پر از اشک و چهره‌ای پریشان و غمگین به او نگاه کرد.

هوش مصنوعی: صدایی بلند و خروشان برخاست و سپس باران خون زیادی در کناره‌ها فرود آمد.

هوش مصنوعی: او می‌گوید اگر نوذر به دلیل پاک‌دامنی‌اش نمی‌کشت، ریشه و اساس وجود من در این دشت باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: من به دلیل نداشتن تو نه رنج و زحمتی احساس می‌کنم و نه دردی از غم، که مانند کسی هستم که در میدان جنگ گرم نبرد است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که من کمر را به عشق و اراده بسته‌ام، در واقع دل و جانم خسته است، حتی اگر از مشکلات رهایی یافتم.

هوش مصنوعی: الان بدن‌های کشته‌شدگان را دفن کنید، جایی که خندق وجود دارد.

هوش مصنوعی: سران بریده به تن بریده‌ای اشاره دارند که به سوی کوه می‌روند. این تصویر نشان‌دهنده حالتی از جدایی و فراق است، به طوری که همان سرها به تن بریده‌ای وابسته‌اند و به سمت یک مکان بلند و دوردست می‌روند.

هوش مصنوعی: تمام لشکر را به سمت کوه بسیج کرده‌ایم و همه دسته‌ها و گروه‌ها در زیر چادرها و خیمه‌ها آماده‌اند.

هوش مصنوعی: ما برای نزدیک شدن به دل شاه، فردی را می‌فرستیم تا شجاعت و احساس او را تحریک کند و او را به فرستادن سپاه تشویق نماید.

هوش مصنوعی: من برای او سواری فرستاده‌ام و قبل از این هم به او اطلاع داده‌ام.

هوش مصنوعی: آیا رستم، زال را با لشکرش به سوی ما به این میدان جنگ خواهد فرستاد؟

هوش مصنوعی: اگر به همین شکل ادامه دهیم، دیگر از ما دلاور و مشهور باقی نخواهد ماند در میدان نبرد مانند شیری، که قوی و بی‌باک است.